Seizoen 2025 is al even voorbij maar de laatste uitslag is voor ons net een weekje binnen en helaas, niet in ons voordeel…. En de schrijver had ook nog eens een al dan niet welverdiende vakantie. 

Een seizoen dat begon met de grootst denkbare domper, het jaar dat nog maar net begonnen was toen ‘Moeders’ overleed. De moeder van Herman en John, de oudste en trouwste supporter van het team. Herman en John die vanaf eind jaren ’70 met hun ouders mee werden genomen naar de wedstrijden, het tractor pulling virus dat daarmee werd overgedragen, wat er uiteindelijk toe leidde dat er door de jeugd een Meteor werd aangeschaft om zelf mee te kunnen gaan doen. Dit seizoen dus gestart zonder Moeders maar wel met een bedankje aan haar op de trekker…

Daarnaast kregen we binnen het team ook te maken met wat problemen met de gezondheid her en der, het ging achter de schermen en in de werkplaats niet van een leien dakje. Maar met een opgefriste motor (met onder andere gevlakte koppen en een nieuw inlaatsysteem) zijn we toch weer de strijd aangegaan door heel Nederland, uiteraard ook met steeds weer nieuwe ideeën. 

Af en toe een beetje pas op de plaatsgehouden, wel met vol gas vooruit. Want als de Meteor lekker loopt (en dat deed ie altijd wel) en de trekker stabiel de baan over gaat zijn we al heel tevreden. 

Maar ja, toch ook een paar keer nog wat kleine dingen uitgeprobeerd, de trekhaak wat versteld, banden bewerkt, spanning aangepast (van de banden, niet van de teamleden). En dan komen er een paar runs waarwe nog blijer van werden. En zoals ze in heel-erg-West-Brabant zeggen ‘Save the best for last’ tot uitvoering gebracht op de laatste wedstrijd in Oudenhoorn, de allerbeste run van het seizoen!! Als alles dan zo op zijn plek valt is dat zelfs met een 12e plaats de grootste overwinning van het seizoen, een geweldige afsluiter! 

En over uitslagen gesproken, wat in het begin van het verhaaltje al werd aangehaald: we zijn in de ‘Best of the rest’ competitie nipt tweede geworden achter Exception. Zoals wellicht bekend zijn wij ook de enige twee deelnemers in de competitie, we leken een tijdje de winst te hebben binnen gesleept maar er was nog wat onduidelijkheid over de puntenverdeling. Uiteindelijk bleken er toch 2 punten extra (hookpoints) naar Drenthe te gaan en daarmee gaat de beker ook die kant op. Uiteraard tot onze teleurstelling maar wij willen ook langs deze weg het complete team van ‘Van der Laan Racing’ (van monteurs tot managers) feliciteren met de winst! 

Natuurlijk willen wij alle teams bedanken voor de onderlinge strijd, de meeste eindigden een eind voor ons maar daarmee hebben we ook steeds een richtpunt. Iedereen op en om de baan bedankt voor hand- en spandiensten, voor begin- en eindvlaggen, meten en weten, schuiven en schaven en commentaar leveren, organiseren en regelen. En in het bijzonder uiteraard het team van ‘No Mercy’ voor het in stijl in bedwang houden van de Backdraft. En vooral ook dank aan iedereen voor het op de baan houden van de trekker, met ondersteuning in geld en gebaar. 

Da ge bedankt zijt da witte!

We gaan nu kalm aan verder in de werkplaats, de motor is al van het frame gehaald en zal helemaal uit elkaar gaan om alles weer eens te checken, een aantal zuigers blijken ondertussen schade te hebben opgelopen. Een paar kleine aanpassingen liggen verder in het verschiet, want stilstand is achteruitgang en met de sleepwagen achter de trekker is dat nie handig nie. 

Geen schokkende zaken maar gewoon een paar verbeterpuntjes zoals altijd. Zo hopen we volgend seizoen weer gewoon volop te kunnen genieten van de V12, mooie runs te kunnen maken in ons 27e seizoen.

Houdoe!!

En de laatste wedstrijd van het seizoen achter de rug. 

Terwijl op allerlei plekken op het land van alles wordt geoogst, van mais tot uien, aardappels en zelfs de eerste suikerbieten uit de grond komen was het tijd om in Oudenhoorn uit te gaan vinden of wij nog wat vruchten konden gaan plukken. Of de opbrengst van uitdokteren, sleutelen, aanpassen en andere zaken een leuke oogst op zou gaan leveren dus.

Onder toeziend oog van mascotte Pepper alles ’s morgens ingeladen en zoals gebruikelijk lekker op tijd vertrokken, onze klasse stond pas als een na laatste op het programma maar je kan er maar alvast zijn, des te meer tijd ook voor alle gebruikelijke zaken vooraf. Zoals in het vorige verslag te lezen is zijn er thuis nog was aanpassingen gedaan, de banden nog wat bewerkt, daarnaast (nou ja, daartussenin dus)de trekhaak ook nog eens hoog gezet en de ontsteking nog wat vroeger. Hoe later in het seizoen, hoe vroeger de ontsteking…. 

Met dat concept de baan opgegaan, nog één keer aangehaakt voor onze grootste zeer gewaardeerde tegenstander, de sleepwagen. En dan oogsttijd, op het gas. Vervolgens blijkt alles te werken en hoe! Een machtig mooie run, er waren zeker al hele mooi runs dit seizoen, maar dit was echt die ene waar kalm aan naar toe is gewerkt. 

Vol van start, balans pakken én houden en recht de baan over. De uitlaten zelfs roodgloeiend, vlammen aan het eind op de uitlaten, een soort van vreugdevuur. Dé run van het jaar, de beste oogst denkbaar. Heel erg blij!! (en dat is een understatement). De perfecte manier om het seizoen af te sluiten.

Voor ons was het dus de laatste wedstrijd, een aantal concullega’s gaan komende zaterdag nog aanhaken in Tzum voor de bekerwedstrijd. Daar zal ook de definitieve eindstand in de competitie worden vastgesteld aangezien het meedoen aan een bekerwedstrijd 20 extra punten oplevert. Vampire is nu al wel gehuldigd als Nederlands Kampioen maar heeft die 20 punten nog wel nodig, waarbij aanhaken op zich voldoende is. Toplenzen Lambada en Screamin’ Bobcat eindigen op de tweede en derde plaats. Bij deze al wel gefeliciteerd!! 

En de onderlinge strijd dan met Exception? Tja, wij hebben onze 20 punten in Alphen verdient, Exception moet deze ook nog in Tzum binnen gaan slepen… Dan komen we op een zelfde aantal punten uit dus…. eh, we gaan nog even rekenen, we komen er op terug.

Houdoe! (met een extra grote glimlach)

Zo, even lekker uitgepakt in Alphen. 

Afgelopen zaterdag een ‘beetje thuiswedstrijd’ verreden in Brabant, met een beetje bochtenwerk vanuit Veghel naar het westen want een rechttoe rechtaan weg is er niet maar een paar kilometers extra door het Brabantse land is nooit erg. Zeker niet als het later met sleepwagen en al weer net de neus gericht op Veghel vrijwel kaarsrecht de baan over gaat…. 

Afijn, op de ‘beetje thuiswedstrijd’ na aankomst dus aardig uitgepakt, niet alleen de trekker en alle toebehoren gelost maar aangezien John een week eerder jarig was nog maar even extra appelflappen meegenomen. En uitgedeeld aan iedereen die langskwam voor koffie, thee, een praatje, de ‘gewone’ cake. 

Verder niets bijzonders, het was een bekerwedstrijd maar die hadden we zoals altijd zelf ook wel mee. Een bekerwedstrijd houdt in dat er geen punten voor de competitie kunnen worden verdiend maar de ervaring telde in dit geval en natuurlijk dat het wedstrijd in ons eigen Brabant betrof. En een ervaring was het zeker, een prima ervaring.

In de week vooraf de banden nog een beetje bewerkt om de pk’s nog iets beter op de baan te kunnen krijgen, de ontsteking nog wat aangepast en dan maar zien wat dat kan opleveren. Bij het starten krijgen we af en toe een helpende hand van andere teams, vaak iemand die na het starten de startkar even aan de kant trekt. Heel erg gewaardeerd, deze keer was het Rene Geerts, van de mede Brabantse V12 deelnemer Reny Mission Impossible. 

Waar wij verder dus zelf de kar (sleepwagen) gingen trekken deden zij dat later in de klasse ook met misschien wel hun beste run van het seizoen.

En onze eigen run? Die ging dus prima, de baan in Alphen is ons sowieso al goed gezind en nu ging de Meteor dan ook nog eens goed optoeren, de neus mooi los en vervolgens ging het in bijna rechte lijn naar een machtig mooie afstand van 84,99. Heul blij mee!!! Op de terugweg achter de sleeptrekker nog even moeten stoppen bij de Brabantse speaker van dienst Erik en daar de blijdschap kunnen delen via de microfoon. 

Oh ja, nog even gecheckt op Google Maps, als de lijn over de baan nog iets meer dan 40 kilometer wordt doorgetrokken komt je in de werkplaats in Veghel uit, wel nog een klein tikje links remmen. Hoe dan ook, dus heel tevreden weer terug kunnen gaan naar het oosten, wel met het idee dat er nog iets verbetering is te vinden in de banden. Daar nog even mee bezig maar verder dus (waarschijnlijk) helemaal klaar voor de laatste wedstrijd in Oudenhoorn waar we de onderlinge strijd aan kunnen gaan met naaste vriendschappelijke concurrent Exception. 

Komende zaterdag kijken hoe we een bijzonder seizoen in stijl kunnen gaan afsluiten.

Houdoe!

Montfoort 2025: Zoek de verschillen. 

Eh, bijna hetzelfde plekje als vorig jaar in het rennerskwartier, met hetzelfde uitzicht over de weilanden, dus daar zat het hem niet in. Wel een verschil met een week eerder in Lochem, toen kwamen we links naast Top Dog te staan, de latere winnaar van de klasse. Nu stonden wij uitgepakt en wel met de eerste ingeschonken koffie/thee en uitgedeelde appelcake toen dezelfde buren naast ons kwamen te staan… aan de linkerkant. 

In Veghel was het de afgelopen week vooral gewoon checken en onderhoud geweest, in Maasdijk vooral sleutelwerk door een gesmolten zuiger. Wel beide net als de rest van de klasse klaar voor de strijd. De grootste tegenstander in de vorm van de sleepwagen was als eerste gearriveerd dus die was er zeker ook klaar voor. 

In de eerste drie Farmstock klassen leek de baan een uitdaging te zijn. De vierde klasse, de Two Wheel Drives, ging prima de baan over dus wat dat betreft waren er toch al wat twijfels bij deze en gene weggehaald. Een heel aantal runs voor ons in de klasse die grotendeels zonder problemen verliepen, buurman Top Dog nam de gok door op links te starten… en ging op het eind links de baan uit. Gompie, de andere Meteor in onze klasse ging (met achteraf wel wat schade) naar een hele fraaie derde plaats. En wij….nou ja, het had wel iets beter gekund. De trekhaak was wat hoger gezet maar nu bleken de achterbanden toch moeite te hebben om het vermogen van onze Meteor op de baan te krijgen (over de voorbanden niets dan goeds..). Dus daar moet wat aan gaan gebeuren voor de volgende wedstrijd. Afijn, op een bijzondere manier deze wedstrijd dus in de uitslag voor onze tijdelijke buurman geëindigd. Verder wel achter Execption, die dus verder is gekomen op de baan. En nu één punt voor staat in de onderlinge competitie. Het wordt nog reuzespannend op de laatste wedstrijd in Oudenhoorn! 

Voor die tijd gaan we nog een keer volle gas geven in Alphen, deze wedstrijd telt niet mee voor de competitie maar tja, rijden in ons eigen Brabant, dat laten we niet schieten. Die wedstrijd is op de laatste zaterdag van augustus dus nog even relatieve rust…. alles relatief.

Houdoe!

De eerste zaterdag van augustus, de 40e editie van Tractor Pulling in Lochem. In het geval van Herman en John waren zij er vrijwel zeker de eerste editie al bij, met Pa en Ma langs de baan als supporters van White Horse, nu samen met de rest van het team óp de baan met de eigen trekker. Op de thuiswedstrijd van onze grootste tegenstander, de No Mercysleepwagen, uiteraard gunnen we hen altijd de uiteindelijke winst. 

De heenweg ging zoals al een heel aantal jaren met een kleine geplande omweg, langs het wedstrijdterrein eerst even rechtdoor naar Barchem, even koffie drinken bij de moeder van teamlid Niek. 

Na deze prima tussenstop dus door naar het rennerskwartier waar we na een paar jaar op een bijna vaste stek nu op een nieuwe plek konden plaatsnemen, uitladen en installeren. Koffie/thee en cake met een aantal vaste gasten aan tafel, een korte cursus Brabants, een korte regenbui en bijpraten over lief en leed. De klasse stond als eerste op het programma dus al snel was het tijd voor het klaar zetten van de trekker, aftanken, noodstop checken en afslepen naar de weegbrug.

Tja, hoe de White Horse er 40 edities geleden de baan over ging is zo even niet bekend al was dat toen ook iets minder belangrijk, de eigen run had nu wel iets beter gekund (altijd een punt ter verbetering..). De banden waren al vooraf onder handen genomen maar de baan bleek toch iets losser dan gedacht, met iets meer trekhaak had de balans beter kunnen zijn. Na een hele mooie start bleef de neus net iets te veel aan de grond. Verder uiteraard zeker niet ontevreden. En in de onderlinge competitie met gewaardeerd concullega Exception zijn we weer een paar punten uitgelopen. Stonden we vooraf in het rennerskwartier gewoon naast Top Dog, na afloop van de klasse stonden we naast de winnaar, de grootste beker ging mee met de buren naar Maasdijk. De andere Meteor in de klasse Gompie werd tweede, thuisrijders Vampire nam de derde plaats mee naar Neede. Zelf gewoon een goed gevoel mee terug genomen naar Brabant.    

Terug in Veghel de data weer bekeken, de trekker de komende week weer klaarmaken voor de volgende wedstrijd in Montfoort aanstaande zaterdag.

Houdoe!