Nog maar even wat woorden achter elkaar geknoopt over 2023. 

Als je van dit jaartal de 3 omdraait krijg je de hoofdletter E. 

De ‘E’ van Enerverend. 

En dat was dit seizoen, in negatieve maar ook positieve zin. Het denk- en constructiewerk van de voorgaande winter zat voor een belangrijk deel in het nieuwe uitlaatspruitstuk. En dat zou zich in Anholt voor de eerste keer moeten bewijzen.. en dat deed het ook absoluut in de eerste geweldige run… en met de grote klapper in de volgende run was dat ook meteen einde verhaal. De schade in de motor zelf zorgde voor veel te veel sleutelwerk, een slecht optreden in Langedijk, een gemiste wedstrijd in Oudenhoorn maar wel het goede gevoel dat met alle inzet van team en hulp van buitenaf we toch weer mee konden doen in Loerbeek en daar gewoon een goede, vooral ook schadevrije run konden maken! 

Tja, tropisch Stroe hadden we natuurlijk niet kunnen rijden zonder de hulp van onze buurman die ons letterlijk tegemoet kwam tot in Heteren met de spullen die we vergeten waren en dus nog thuis in Veghel lagen, de run zelf was helaas niet om over naar huis te schrijven… 

En dan in Made op de grootste wedstrijd van Europa in ons eigen Brabant de beloning met een geweldige run!!  

Magistraal!! 

Ook wel weer tropisch weer maar wat een cool optreden was dat! 

Na een aantal tropische wedstrijden was Eext een soort van koude douche, een flink eind rijden om vervolgens door de aanhoudende regen niet op de baan te kunnen verschijnen. 

Al konden er nog wel een aantal klassen verreden worden en kon het Exception team waar wij goede banden mee hebben (en twee banden ván hebben) nog een demo run maken op hun thuiswedstrijd, maar toch natuurlijk een flinke domper voor iedereen. 

Afijn, de tropische temperatuur was weer terug op de wedstrijd in Putten.. en het pechduiveltje ook. Een bandstofslang schoot los door een combinatie van factoren (zoals dat heet), het getal in graden Celsius was ongeveer 6 keer zo hoog als het aantal meters…. 

Geen van beiden prettig. 

De wedstrijd in Lochem leek ook niet prettig te worden, de verwachting was dat het misschien niets eens een wedstrijd zou gaan worden met alle voorspelde neerslag. Maar de regen stopte, de motoren konden worden gestart en ook wij konden de baan op, met de voor ons nieuwe (droog weer) banden. En dat ging op alle (loop)vlakken prima en dus konden we hoopvol weer naar Veghel. Een week later in Montfoort was het een mix van alles: Een heel modderig terrein door veel neerslag in de voorgaande nacht, een goede run op de baan en na afloop pech met de bus. 

Kortom, ongeveer een seizoenafsluiting in stijl… 

ongeveer ook omdat het seizoen achteraf gezien niet eens afgelopen was. 

Want er volgde nog een grootse afsluiting met de deelname op het EK in Brande!! Een geweldige run, een 4e plaats (van onderen af gezien), beste V12 in de klasse, beste Brabantse deelnemer in de klasse…. afijn, te weinig superlatieven om de superlatieven te benadrukken. Een meer dan geweldige ervaring!! Als afsluiting van een enerverend seizoen. 

Ondertussen is er niet stilgezeten in Veghel, waarbij de werkplaats eerst de nodige aandacht heeft gekregen. Het dak is aangepakt, dakpannen, isolatie en zolder… wij zijn voorlopig onder de pannen en goed ook. Zo kunnen we nu de aandacht verder richten op de trekker: demonteren, nadenken, nakijken, repareren waar nodig, brainstormen, aanpassen, nadenken, monteren…. Afijn, daarvan zullen nog wel wat updates volgen.

Voor wat betreft dit afgelopen seizoen rest alleen nog grote dank voor alle belangstelling en zeker ook alle steun op alle mogelijke vlakken. In willekeurige volgorde… supporters op alle manieren, sponsors zonder wie het sowieso ook niet mogelijk zou zijn om de trekker op de baan te krijgen, de heren speakers die het enthousiasme op de baan nog eens versterken, de buren die niet alleen af en toe wat motorgeluid meekrijgen maar ook onze mascotte af en toe verzorgen (en soms wat bezorgen), de NTTO, functionarissen en organisatoren die er voor zorgen dat wij onze pk’s kunnen loslaten, de concullega’s in de klasse en bovenal ook de mannen van de No Mercy die ons op een betrouwbare wijze in toom weten te houden. En iedereen die ons gewoon een warm hart toe draagt. ‘Da ge bedankt zijt da witte!’

 Houdoe!

Houdoe!!

Terug in Veghel, we zouden het wel van de daken willen schreeuwen van blijdschap maar we zijn tussendoor ook het dak van de werkplaats aan het vervangen dus om dat in de praktijk te brengen is even niet zo handig. 

Dus met beide benen op de grond (maar soms nog wat zweverig…..): we hebben op EK gereden en daar zoals voorgenomen ons beste beentje voortgezet!! 

Wat een weekend!! 

De plannen om achter de trailer van D’n Aerdvruter aan te rijden waren iets gewijzigd, het team wou al iets eerder vertrekken om in Denemarken nog een klein feestje bij te kunnen wonen en zo zou de trekker al op woensdagavond worden ingeladen. En zo alvast het een en ander aan de straat gezet en buiten gewacht tot een rode combinatie de straat in zou draaien, het viaduct verderop waar de MAN onder zou moeten verschijnen is waarschijnlijk nog nooit zo goed in de gaten gehouden. Om 21 uur kwam de rode combinatie tevoorschijn, de draai de straat in was gelukkig redelijk goed te doen, netjes voor de deur kon de achterklep open en de laadbruggen worden uitgeklapt, aangepast om de Backdraft te kunnen laden. Normaal gesproken alleen geschikt voor de eigen grote trekker, in het verleden is onze concullega Reny Mission Impossible ook al eens in de trailer vervoerd, daarvoor werden er stalen platen tussen de bruggen gemonteerd, één van die platen lag nog bij de Vruters, voor de tweede plaat had René Geerts een nieuw exemplaar. René bedankt!! Toen de Backdraft geladen was kon de rest er bij gestouwd worden, van startkar en twee startmotoren tot brandstof en reserve voorwielen. Waar anderen bij een lang weekend weg misschien denken aan de badminton set gaan wij iets verder… 

De truck vol geladen op pad, de werkplaats vrij leeg, ’s nachts nog een appje gekregen dat de Vruters een rust hadden ingelast voorbij Hamburg, met een geruststellende foto van de trekker in de trailer..

Wijzelf ’s morgens op pad gegaan met twee campers, de voorste met vrienden Mat (tevens teamlid) & Marjo en Jan Bakker, de achterste met John & Anita, Bertie en Niek (Herman was helaas verhinderd). Heenreis verliep prima met een paar tussenstops, bij de laatste stop voor de Deense grens nog gezelschap gekregen van Lambada-fan Jeroen (met Backdraft shirt) die ons met een afgesloten oprit naar de snelweg ook nog eens binnendoor naar de snelweg wist te leiden. Bij het wedstrijdterrein een plekje aangewezen gekregen voor de Backdraft waar we beide campers in hebben geparkeerd (met de tent voor Jan in het hoekje), ’s avonds o.a. nog gezelschap gekregen van Tex en Frank Richardson, goede vrienden uit Engeland. 

Op vrijdagochtend na het ontbijt kwam de rode truck met zwarte trekker, met de 2 campers was het vak al aardig vol dus werd de truck maar in het naastliggende vak gezet, zij konden ook nog wel wat ruimte gebruiken voor tenten en zo, zo werd het één groot gezamenlijk Brabants vak. De trekker en alle accessoires uitgeladen, de Vruters hun partytenten opgezet, wij de onze met onderdak voor onszelf en de trekker. Een beetje schaduw maken want het was erg zonnig, met een graadje of 28 ook warm genoeg. Aangezien de trekker al in Nederland was gekeurd viel de Europese keuring ook alles mee, wel weer een voor ons speciale sticker er bij en iets minder zenuwen bij John. Sander Niessen kwam als groot pulling liefhebber en jarenlange goede kennis nog even John een hart onder de riem steken met een speech uit het hart. Bedankt Sander! 

Anita, Marjo en Jan installeerden zich voor de wedstrijd in het vak dat door Sander al achter het hek was gemaakt, het team ging met de trekker naar de weegbrug, dat bleek precies te kloppen, waarna het wachten begon. 

Onze klasse was als eerste aan de beurt, wij stonden als laatste op de startlijst. Zo konden we wel kijken hoe de runs van de anderen waren, sommigen bleken toch wat onstuimig. Nou, dat was die van ons zeker niet! Alles wat we vooraf hadden kunnen doen konden we afvinken in de kolom ‘Oké’. Gewoon goed van start, neus regelmatig een tikje los, John die in de laatste meter van de kaarsrechte run al van blijdschap zat te knikken, nog wel een klein beetje vlammen op de linker uitlaat na de run en daarom de motor wel snel uitgezet waarna de vlam ook weg ging. Laten we het maar vreugdevuur noemen…. Heel veel blijdschap binnen de rolkooi, maar zeker ook daarbuiten! En bij het terugslepen opvallend veel applaus van het publiek. Helemaal geweldig, missie meer dan geslaagd, veul meer!! Er was nog een mogelijkheid om een tweede run te maken maar dat hebben we niet gedaan, de Meteor was al behoorlijk warm en een tweede run zou het echt niet kunnen verbeteren, eerder nog problemen kunnen opleveren. Nee, het was prima!! Gewoon geweldig nagenieten met iedereen. De trekker teruggebracht naar het Brabantse zwart-rode kampement en de teamleden daarna naar de anderen achter het hek en daar de vreugde nog uitgebreid gedeeld. Beter wordt het niet!!

Het grootste gedeelte van de wedstrijd gekeken maar omdat die nogal uitliep hebben een aantal toch op tijd de slaapplaats opgezocht na een paar drukke dagen.

De volgende dag vooral ontspannen de wedstrijd gekeken zoals oorspronkelijk ook gepland was, nu alleen nog steeds met het geweldige gevoel van de eerste dag. Ondertussen was de Backdraft al wel weer in de trailer geladen, toen we na de wedstrijd terug kwamen was het niet alleen gezellig druk bij de Vruters, er werd ook nog gesleuteld aan een compact diesel trekker (een klasse met kleine trekkers van maximaal 600 kilo), deze was ooit vanuit Nederland naar Denemarken gegaan en zou nu doorgaan naar een nieuwe eigenaar in Groot-Brittannië. Om deze achter de Backdraft te kunnen zetten moest er nog wel wat gedemonteerd worden, toen uiteindelijk alles binnen paste kon er nog genoten worden van de barbecue en blikjes met inhoud. Een hele mooie bonus.

Op zondagmorgen de laatste spullen voorin de trailer geladen waar nu niet meer overnacht moest worden, bovendien waren de opgeslagen voorraden ook flink geslonken. De truck vertrok rond half negen richting Veghel, wij met de campers iets later er achteraan, we moesten natuurlijk wel op tijd thuis zijn om te kunnen lossen. In Hamburg helaas een flinke vertraging maar verder probleemloos in Veghel aangekomen, wij waren ruim op tijd om de rode combinatie de straat in te zien draaien, de draai zelf was wel wat krapper door geparkeerde auto’s maar ook hier bleken de beste stuurlui gewoon in de cabine te zitten. Onder belangstelling van buren alles uitgeladen, de compact diesel eerst provisorisch gemonteerd zodat die eerst gelost kon worden, daarna de Backdraft de trailer uit en de werkplaats weer in en vervolgens de compact diesel weer geladen. 

Vervolgens nog even nagepraat waarna de rode combinatie weer richting Casteren kon vertrekken. Iets later waren ook alle anderen naar huis vertrokken, John en Anita rustig thuis met de Backdraft die nu écht aan de winterslaap kan beginnen. 

Voordat daar aan gesleuteld gaat worden moet eerst nog verder aan het dak van de werkplaats worden gewerkt, de klus waaraan we eerder al begonnen waren. Ongeveer met beide benen op de grond dus….. na een prachtig weekend, een geweldige ervaring!! 

Met grote dank aan iedereen die ons op wat voor manier ondersteunt heeft, in het bijzonder natuurlijk aan D’n Aerdvruter voor de hele mooie samenwerking! 

Kei skôn! 

Houdoe!            

En dan denk je dat het seizoen is afgelopen…. 

en dan zijn we als team toch allemaal personen die goed met beide benen op de grond kunnen blijven staan…. 

maar dan komt ineens het bericht dat doordat er een grote afvaardiging vanuit Nederland naar het Europees Kampioenschap in Denemarken mag en een paar geplaatste teams niet van de gelegenheid gebruik (kan) maken om naar dit EK te gaan… 

dat wij ook naar het EK mogen!! 

Dan is het maar goed dat we even stevig op de grond staan!

 ‘Dè minde nie!!!’ 

Nou was de trekker alleen nog maar even onder een dekentje aan de winterslaap begonnen en een deel van het team toch al van plan om gewoon naar Brande af te reizen maar dit is andere koek, wel zeer smakelijk natuurlijk. En gelukkig had het team van D’n Aerdvruter al een algemeen aanbod gedaan om voor welke passende deelnemer dan ook vervoer heen en weer te verzorgen, hun Superstock rijdt niet op het EK maar zij gaan toch wel die kant op. 

Bedankt! 

En zo gaat de trekker na alles gecheckt en klaar gemaakt te hebben met de Vruters in de trailer onderweg, ons team er grotendeels achteraan om komend weekend (flink vereerd) ons beste beentje voor te zetten! 

Het EK wordt overigens verreden op vrijdagavond en zaterdag, onze klasse zal als eerste starten op de vrijdag. Dan kunnen we daarna rustig bijkomen van de ervaring… 

Houdoe!! (of ‘vi ses’ zoals ze het in Brande zeggen geloof ik).  

Montfoort 2023… 

of hoe een vroeg einde van het seizoen toch nog wat verlengd werd… of zoiets…  

Tja, op de tweede zaterdag van augustus is het al een paar jaar tijd voor de wedstrijd in Montfoort en was het vorig jaar daarna nog tijd voor Alphen en de afgelaste wedstrijd in Tzum, nu was Montfoort al de laatste wedstrijd van de competitie. Na de mooie run in Lochem met het nieuwe schoeisel gingen we vol vertrouwen naar Montfoort om ons alsnog van onze beste kant te laten zien (en ook de pechduivel te verslaan die bij ons de laatste twee edities had toegeslagen). 

Nou had Pluvius alleen ’s nachts wel toegeslagen op het terrein in Montfoort, het terrein was nogal vochtig geworden…. En zo eerst op de weg gewacht tot de file op de rijplaten weg was (gesleept), toen het moment daar was probeerde John nog wel met bus en aanhanger een nog droog stuk terrein te bereiken maar hij strandde toch halverwege, met een sleeptrekker werd alsnog de plaats van bestemming bereikt. In prima overleg met Team Vampire die net na ons naast ons kwam te staan alles van onze beide teams wat anders opgesteld zodat we na afloop in ieder geval makkelijker weg zouden kunnen komen…… 

Afijn, naast de gebruikelijke zaken (koffie/thee/cake/kletsen/buurten) was het net als vorige week ook weer kijken naar sleepwerk van trekkers en trucks en proberen zelf op de been te blijven. De wedstrijd kon hoe dan ook verreden worden en daar waren we natuurlijk ook voor gekomen. 

En…. we hebben ons van onze beste kant laten zien!! Oké, het had achteraf nog iets beter gekund maar achteraf… nou ja, met een flinke melkveehouderij naast het terrein waren er genoeg koeien die anders aangekeken konden worden. We waren toch nog wat voorzichtig geweest met de trekhaak, die had achteraf nog iets hoger gekund. Maar de run was verder prima, geen klap verkeerd, geen vreemde bewegingen, gewoon een voorwaartse beweging van driekwart baanlengte, een prima run om het seizoen toch wel erg vroeg mee te beëindigen en met vertrouwen de winterstop in te gaan… terwijl het nog zomer is (oké, een zomer met flink wat neerslag..) . Maar goed, de pechduivel had toch nog iets in petto, iets waar we best even neerslachtig van werden. 

Toen de bus werd gestart om (als het even kon) zelfstandig het terrein te verlaten bleek ineens de krukaspoelie voor zichzelf te zijn begonnen… Met wat telefoonverkeer was de uitkomst dat de bus zou worden opgehaald en naar een depot gebracht en dat John een andere auto mee zou krijgen om de aanhanger met lading naar Veghel te brengen, want dat de aanhanger op een depot zou overnachten was natuurlijk geen optie. Dus nadat bus en aanhanger naar de weg waren gesleept waar we zo’n 12 uur eerder in tegenovergestelde richting ook hadden staan wachten…  Afijn, nadat bus en John waren opgehaald en John weer terug kwam met een dikke SUV toch nog onszelf en de aanhanger met kostbare inhoud naar Brabant weten te krijgen en na een lange dag op een ongebruikelijk laat tijdstip in Veghel gearriveerd. Ondertussen zijn alle voertuigen weer op de goede plek terecht gekomen, maar bovenal staat de Backdraft weer in de comfortabele werkplaats. Daar zal de komende lange winterstop weer het nodige nagedacht en gesleuteld worden. Wordt hoe dan ook vervolgd…

Houdoe!

De eerste zaterdag van augustus is het vaste prik om naar de Achterhoek te gaan, traditiegetrouw de wedstrijd in Lochem, maar dit jaar wel met de nodige twijfels. 

Met alle weersverwachtingen waarin sprake was van mogelijk zware buien, afgewisseld met neerslag en regen voor met name het oosten van het land. Geen goede vooruitzichten dus. Maar in de vakantie had John het nodige huiswerk gedaan aan de banden die eind vorig jaar in Denemarken zijn aangeschaft en het team was dan ook nieuwsgierig hoe dat uit zou pakken. 

En dus toch benieuwd naar hoe de buien en banden zouden uitpakken in een klein konvooi naar Lochem gereden. Met de afsluiting van een deel van de A12 werd het een kleine toeristische route die nog een klein stukje extra toeristisch werd maar uiteindelijk na een geplande tussenstop toch mooi op tijd op het terrein aangekomen. 

Daar aangekomen meteen uitgepakt zodat de trekker en wijzelf onder de partytenten konden gaan schuilen indien noodzakelijk. En dat bleek noodzakelijk…. Zoals gebruikelijk wat bezoek ontvangen, koffie/fris, cake en zelfs af en toe een poncho uitgedeeld. En verder terwijl het rennerskwartier steeds natter werd en volliep met deelnemers angstvallig Buienradar in de gaten gehouden. 

Maar…. uiteindelijk bleek het droog te worden en lang genoeg droog te blijven om een wedstrijd te kunnen houden. Met nog een paar buien tussendoor en alles met floating finish (in 1 run) verreden maar alles kon rijden. 

Wijzelf zijn niet helemaal vreemd van een portie doorzettingsvermogen maar bij deze onze bewondering voor het doorzettingsvermogen van de organisatie Lochem, NTTO en alles er omheen!!

Uiteindelijk als tweede starter op de baan gekomen, na Poker Face die helaas weer te maken kreeg met motorschade. De run van ons was er eentje die gelukkig heel hoopvol was. Op de prima kleibaan deden de Deense banden het prima, de Meteor deed het prima, de trekker ging mooi de baan over naar bijna 70 meter, weer eens lekker vlekkeloos. Heel tevreden over deze eerste run met het nieuwe schoeisel, iets waarmee we letterlijk en figuurlijk weer vooruit kunnen!

Naderhand uiteraard nog even gezamenlijk opgeschept, niet over de run maar bij de gebruikelijke warme maaltijd onder de partytent. En nog wat later zonder omleiding weer richting Veghel gereden. Daar op maandag vooral ook wat aangekoekte stukjes Achterhoek verwijderd en verder deze week alles weer checken en voorbereidden voor alweer de laatste wedstrijd van het seizoen in Montfoort komende zaterdag en daar hopelijk het bijzondere seizoen op een mooie manier afsluiten.

Houdoe!