En zo alweer aangekomen bij het laatste wedstrijdverslagje van 2019… Want ja, een aantal concullega’s gaan komend weekend nog even gas geven op het EK in Denemarken maar daar hebben wij ons toch niet voor weten te plaatsen, ahum…

Afijn, net als anders lekker op tijd vertrokken vanuit Veghel, deze keer met een witte Ford Transit voor de aanhanger in plaats van de oude ‘vertrouwde’ blauwe die we anders bij Vugts mee krijgen voor onze teamuitstapjes. Dit laatste uitstapje bleef binnen de provincie, de laatste wedstrijd was net als vorig jaar in Alphen.

Daar een mooi plekje gekregen onder de enige bomen van het rennerskwartier, zeker met de nog volop schijnende zon mooi meegenomen. En met als naaste buur één van onze toch wel naaste concullega’s uit het verre Drenthe, de Exception. Mooi meegenomen aangezien zij ook het nodige vlees hadden meegenomen voor een gezamenlijke barbecue, rijder Mark Blom is namelijk eigenaar van Boer Blom’s Farm, met scharrelvarkens waarvan hij ook het eigen vlees verkoopt. In dit geval dus een goede buur én verre vrienden én een prima smakelijk samenzijn.

De Mini Unlimiteds stond als vierde klasse op het programma, de wedstrijd liep vlot door…totdat onze voorganger op de startlijst, Top Dog op de baan kwam. Deze deed zijn (of in dit geval haar) proeftrek over met een mooi full pull als resultaat…en met direct er achteraan een tractor met zeil, want het begon te regenen. De baan was in no time afgedekt maar toen deze na 3 buien/buitjes op rij weer in goede staat onder het zeil vandaan kwam werd er toch voor de zekerheid besloten tot een proeftrek. En die was dus voor Backdraft.. Geen punt, met Niek die de taak langs de baan van Bertie overnam (deze had een dagje vrij..) werd aangehaakt om nog één keer het beste uit de Meteor te halen en hopelijk met een goed gevoel de winter in te gaan. De run was op zich niet verkeerd alleen kwam de balans er niet in. Aangezien het een ‘echte’ proeftrek was konden we van de mogelijkheid gebruik maken om nog eens een poging te wagen, nog één laatste run dus.

Trekhaak een tikje omhoog, nog maar een keer aangehaakt en nog maar eens de Meteor zachtjes laten brullen.

En dat ging zeker goed.. totdat de aandrijfriem het begaf en daarmee dus alles stilviel.

Ja, stevig balen, absoluut!!

Niet de manier om het seizoen lekker af te sluiten maar ja. Gelukkig heeft de eerste inspectie geen schade laten zien. Al met al vooral ook blij met de mooie runs van het afgelopen seizoen, weliswaar ook een paar keer aardig aan het worstelen geweest om de techniek zo optimaal mogelijk te laten werken, maar dat laatste hoort dan wel weer bij het spelletje natuurlijk. En uiteraard was het ook een jubileum seizoen, trots dat we al zo lang volhouden, mooi dat het allemaal klopt, niet alleen in de werkplaats en op de baan maar ook er omheen. Nu begint het winterseizoen, iets meer rust maar dat wil niet zeggen dat we rustig achterover gaan leunen natuurlijk. De tractor zal weer helemaal uit elkaar gaan, er zijn alweer ideeën ontstaan die misschien uitgewerkt kunnen gaan worden, er zullen vast ook wel nog wel andere ideeën naar voren komen en natuurlijk zal de tractor komend seizoen weer beter de werkplaats uit komen.

Backdraft will be back!

Thanks en houdoe!   

De eerste zaterdag van augustus was het traditioneel tijd voor de wedstrijd in Lochem. Net als de voorgaande wedstrijden weer met vertrouwen vertrokken uit Veghel, net als anders ook weer lekker op tijd vooral ook met het oog op een geplande tussenstop.

Want net als voorgaande jaren zijn we eerst het wedstrijdterrein voorbij gereden, waarbij we deze keer trouwens niet door ijverige medewerkers bij de weg enthousiast naar het terrein werden gedirigeerd (of ze hebben ons niet in de gaten gehad of ze misschien waren ze het al gewend..). Op weg dus naar de tussenstop even verderop, aangezien teamlid Niek zijn roots daar heeft liggen is het al jarenlang de gewoonte om vooraf even koffie te gaan drinken bij de familie. Quality time zoals ze dat noemen. En vervolgens dus ’terug’ naar het wedstrijdterrein voor hopelijk nog meer quality time.

Natuurlijk het altijd goede standaard gebeuren met bijpraten, bijgepraat worden, koffie of thee naar keuze, Oma’s cake, etc… Vooraf was er bij veel deelnemers nog wel even wat twijfel over de kwaliteit van baan, er was kort voor de wedstrijd besloten dat de Mini Unimiteds zouden worden verreden op ‘Baan 2’ in plaats van op de voor iedereen bekende ‘Baan 1’. Gelukkig bleek die twijfel onterecht en er zat veel grip in de baan. Eigenlijk allemaal goede runs voor alle deelnemers… en ook voor ons! Aardig wat full pulls voor een serie concullega’s en bijna 79 meter voor ons. Maar dik tevreden, wel een groot deel van de run geremd, dus die doet het in ieder geval én de motor deed het ook! Met alle grip had de trekhaak iets lager gemogen want de tractor tilde de neus aardig op maar weet alles maar eens achteraf…. De koeien in de Achterhoek zijn net zo wendbaar als die in Veghel en de rest van Nederland, plots kijk je zo’n dier niet meer in de ogen maar…

Afijn, een prima run dus, alles draait zoals gehoopt. Tijdens het terugslepen naar het rennerskwartier kwam speaker Arco Sterk ook nog even met de microfoon naar John, gelukkig wist hij de goede antwoorden en kon hij met een dikke voldoende weer door.. Zonder gekheid, mooi die belangstelling.

Het eind van het verhaal is dus eigenlijk dat het een goede wedstrijd was, nou ja, meer dan dat, Lochem is altijd weer bijzonder. Nu weer even relatieve rust, nou ja, een heel aantal weken, pas de laatste zaterdag van augustus de volgende wedstrijd en meteen ook de laatste van het seizoen in het Brabantse Alphen. 

Weer even een update na een twee wedstrijden met iets meer dan gemiddeld werk tussendoor….

Het verhaal begint met de Beachpull op de tweede zaterdag van juli, met niet bepaald een mooi resultaat…..

Vol goede moed vertrokken vanuit Brabant voor het jaarlijkse teamuitstapje naar het strand van Putten, deze keer wel zonder Marcel die andere verplichtingen had. Na de mooie runs van de laatste wedstrijden zou het allemaal toch wel goed moeten komen, het was ook nog eens een Eurocupwedstrijd met een aardige buitenlandse inbreng dus. Een goed plekje gekregen op het terrein, vlak achter de tribune, met vervolgens aardig wat aanloop, onder andere van sponsor Remco Nauta, en dat alles uiteraard met koffie en grootmoeders cake.

Nog wel wat regen vlak voor aanvang maar verder waren de vooruitzichten qua weer wel goed.

Onze klasse zou pas als derde op de baan komen dus wat dat betreft hadden we nog ruim te tijd. En wij stonden dan ook nog eens als laatste van de 22 deelnemers op de startlijst. Tiemo mocht voor de gelegenheid ook nog als reserve teamlid fungeren bij onze Meteor concullega’s van The Challenger. Tijdens de klasse begon het helaas zachtjes te regenen en ging zelfs even het zeil over de baan. De baan leek aardig uitdagend, best wel goed maar met zeker een start die voor een aantal iets te veel uitdaging bleek. Toeval of niet waren dat wel vooral de buitenlandse deelnemers. Uitzondering was de Noorse Blower Power die vervolgens ook nog eens de wedstrijd wist te winnen met de enige full pull. Gelet op onze echte concurrenten zou een mooie run van rond de 80 meter voor ons gewoon heel goed zijn. En dat werd het eh, niet…  

En dat lag deze keer niet aan de tractor maar aan de man achter de gashendel….

Met de uitdagende start was het even zoeken naar de juiste grip onder de achterbanden en daarbij werd even van het gas gegaan en te abrupt weer terug op het gas….. met als gevolg even teveel druk op het inlaatspruitstuk die daardoor meteen open klapte (duidelijk te zien op het onboard filmpje). Heel erg stevig balen op de bok!!

Ech nie goe nie!!

Afijn, de wedstrijd verder nog maar afgekeken (als je toch een dagje naar het strand gaat er meteen maar gebruik van maken…) en vervolgens wel meteen terug naar het Brabantse land.

Op zondag zo snel mogelijk begonnen met demonteren en repareren.  Waarbij we gelukkig weer gebruik konden maken van de faciliteiten van Stork en van het vakmanschap van Henry van Uden die het inlaatspruitstuk weer mooi dicht heeft weten te lassen! Daarnaast ook nog de rest van de motor gecontroleerd waarbij nog een klein stukje los metaal boven een van de kleppen werd gevonden en met wat improviseren zónder demonteren kon worden verwijderd. Met alle medewerking en teamwork kon er gelukkig op woensdagavond al weer worden gestart en daarbij bleek alles in orde. Machtig mooi! En daarmee nog even een paar dagen relatieve rust tot de wedstrijd in Cadzand op zaterdag.

Met voltallig team in de combi (bus plus aanhanger) en teamlid Tiemo en wederhelft in hun eigen Boessie er achteraan in een bescheiden konvooi vertrokken richting Zeeuws-Vlaamse kust voor de middag-/avondwedstrijd op steenworp afstand van de duinen van Cadzand. In de weersverwachting was sprake van mogelijk zware onweersbuien, gelukkig wel met opklaringen later vanuit het westen…en laten we toevallig net in het uiterste westen de wedstrijd hebben…. Op het terrein bleek het al aardig geregend te hebben maar zonder al te veel problemen. Geïnstalleerd op een mooi plekje, alles uitgepakt en natuurlijk snel aan koffie/thee/cake en dergelijke begonnen. Voor aanvang van de wedstrijd zelf nog wel een hevige hoosbui met daarna bleef het gelukkig droog. Onze klasse stond als tweede op het programma en ja, er bleek een tricky baantje te liggen die wel de nodige grip bood. Na de start ging de neus van de tractor vrij snel omhoog  

Geen daverende run qua afstand misschien, maar na alle inspanningen van de voorgaande week toch tevreden. En ach, we hebben een aantal concullega’s qua uitslag achter ons gelaten, dus ook wat dat betreft zeker de moeite waard. In het totaal bekeken, sleutelwerk plus wedstrijd een topprestatie. En dat telt ook!

Na alle hectiek nu in ieder geval twee weken tijd tot de volgende wedstrijd in Lochem. Relatieve rust….allemaal relatief.

Oudenhoorn 2019 in drie woorden samengevat: Ja, echt wel!!

Was het in Made een week er voor bijna helemaal goed, nu was het echt helemaal goed. Nou ja, oké, na afloop was niet alles meer even scherp… 

Deze keer echt alles meegenomen: datalogger: check; tractor: check; cake: check; etc.: check….

Op tijd vertrokken naar de Zuid-Hollandse eilanden, een mooi plekje in het rennerskwartier, de gebruikelijke goede aanloop, alles prima in orde. Onze klasse stond deze keer als laatste op het programma, dat was mede ook de reden dat we niet op de uitnodiging waren ingegaan om de volgende dag in Anholt (D) aan de start te komen, de tijd ertussen (terugreis, tractor checken, nachtrust..) was gewoon te kort.

We hadden besloten om na de run in Made niets te veranderen aan de tractor. Hopelijk weer een goede run maken, deze keer wel binnen de lijntjes, en mét gegevens van de datalogger weer naar huis.

De No Mercy sleepwagen stond prachtig afgesteld, met even voor onze eigen run een hele mooie opsteker voor onze Brabantse concullega Reny Mission Impossible. Die is al lang aan het stoeien om met de Allison een goede run te maken, regelmatig geplaagd door grote en kleine problemen. Maar deze keer was het eindelijk raak, een geweldige run met prima lopende motor!!

En ja, dat werd het gelukkig ook voor ons! Een tikje lastige start met wat weinig grip, maar verder…. helemaal goed. Prima balans, stabiel en qua afstand vergelijkbaar met de run in Made maar nu binnen de lijntjes!  Weliswaar onderaan in de uitslagen, maar zeker in de top qua gevoel. Enig minpuntje is dat er wel wat werk in de achtertuin zal moeten plaatsvinden. De banden hebben bij het spinnen bij de start en het uitspinnen aan het eind wel geleden en dus zal er iets moeten worden bijgeslepen aan het rubber. Verder even een paar weken relatieve rust tot de Beachpull in Putten op 13 juli.

Wordt vervolgd.....

Made 2019, tja.......

Was het vorige week nog een luid 'Ja", afgelopen zaterdag varieerde het tussen 'Nou ja...' en 'Geweldig', het eerste gold voor de Backdraft zelf, het tweede voor alles er omheen.

Made is de allergrootste wedstrijd in Europa en dat in ons eigen Brabant. En daar wil je zeker zo goed mogelijk presteren. En wordt het wel lastig als je er vlak voor het wedstrijdterrein achter komt dat de datalogger en camera's nog thuis aan de andere kant van de provincie ligt...

Even op en neer rijden was geen optie, daarvoor is Brabant toch echt te groot. Dus dan maar gewoon de baan op en hopelijk daarna met een goede run maar zonder verdere echte gegevens van de motor weer naar Veghel.

Vooraf moest er nog wel iets anders waardevols gebeuren. Een goede Britse vriende van het team, Marc Gass-Brown, overleed in januari 2018, vorig jaar reden we in Made met zijn initialen op de spatborden, ietwat geïmproviseerd met tape opgeplakt. Nu waren er mooiere stikkers geplakt en deze hebben we in het rennerskwartier door twee andere vrienden op de spatborden laten plakken. Geweldig, mooi dat het zo kan!!

Over de run kan dan wel 'Nou ja...' worden gebruikt. Er lagen drie mooie banen waarvan wij er eentje mochten gebruiken..... en daar hadden we toch te weinig aan en helaas niet qua lengte....

Na de mooie run in Stoe was er heel weinig veranderd, de trekhaak een klein tije verlaagd, geen schokkende zaken.

De motor pakte weer prima op, de neus ging mooi omhoog en langzaam maar zeker trok de tractor naar rechts....

Om te proberen de machine weer in het goede spoor te krijgen werd er rustig geremd om niet meteen het 'vermogen weg te remmen'  oen toch naar links te raken, maar helaas, uiteindelijk kwam de tractor toch rechs buiten de baan.

Dus geen geweldige run, als we niet buiten de baan hadden gereden zeer zeker wel, geen data, maar wel een goed gevoel over hoe de tractor op zicht presteerde. En ach, Made is op zich zo'n enorm evenement waar zoveel te zien en te beleven is dat alleen daar al aanwezig zijn een beloning op zich is. 

Uiteraard worde de week nar de wedstrijd wel weer volop benut om komende zaterdag in Oudenhoorn weer een goede prestatie neer te zetten. En zal er zeker een 'niet vergeten lijstje' worden gemaakt......