Afsluiter 2022
Tja, Tzum… helaas.
Wat een mooie afsluiting van het seizoen op de baan had moeten worden werd een afsluiting van het seizoen thuis bij sponsor Remco Nauta, ook heel mooi maar slechts een deel van wat het had moeten worden…
Het wedstrijdseizoen bestond vooral uit een heleboel zonovergoten wedstrijden maar het slot werd jammer genoeg waterovergoten, na een heleboel zonneschijn kwam helaas de regen op een verkeerd tijdstip, op vrijdagavond verregende de wedstrijd die toen voor andere klassen had moeten worden verreden, op zaterdagmorgen moest het besluit worden genomen om óók die wedstrijddag te schrappen. Jammer dat er niet nog één keer kon worden gestreden om de laatste punten voor het kampioenschap bovenin de klasse, voor ons jammer dat we niet nog een keer gewoon een mooie run konden maken, en vooral ook jammer voor de organisatie dat de wedstrijd letterlijk in het water viel.
Natuurlijk de felicitaties aan het Bobcat team met de behaalde titel, vooral ook de hele eervolle 2e plaats voor Poker Face na een heel bewogen seizoen en op slechts een half puntje de heren Vreeman met de Vampire op de derde plaats.
Wij zijn op een hele eervolle 9e plaats geëindigd, net voor de naaste concullega Exception… En dat hebben we dan ook maar onderling gevierd bij Remco Nauta, één van onze trouwe sponsoren en ook sponsor van Exception. Het was vooraf al de planning om voor de wedstrijd samen te komen bij Nauta, nadat de wedstrijd was afgelast is dit samenzijn wel doorgezet en zo zijn beide teams met trekkers afgereisd naar Huize Nauta in Friesland waar prima kon worden vertoefd in de in aanbouw zijnde schuur, voorzien van een natje en droogje zoals dat heet, het natte van Pluvius gelukkig buiten dus…
En was er in 2019 een wisselbeker naar het Exception team gegaan als zijnde ‘best of the rest’, nu kregen wij de beker weer terug, uiteraard heel blij met dit resultaat!! Mooi dat we het seizoen zo toch nog konden afsluiten!!
Tja, een bijzonder einde aan een best bijzonder seizoen, als basis natuurlijk de vorige winter verbouwde trekker met de heul lekker lopende Meteor. En met de grote uitdaging om het vermogen goed op de baan te krijgen, de banden die daarbij een grote rol spelen en dan in Made het heel bijzondere aanbod van Team Exception die ons een paar achterbanden cadeau doet! Achterbanden waarmee we een hele mooie stap voorwaarts kunnen maken, niet in de competitie maar wel gewoon om op de baan verder naar voren te kunnen komen, hopelijk wel steeds vlak voor of vlak achter de Drentse concullega. Luink en consorten al regelmatig bedankt voor de geweldige geste, maar voor de zekerheid: Bedankt!
Maar natuurlijk aan het eind van het seizoen vooral ook bedankt aan alle trouwe sponsoren zonder wie het spelletje niet te doen is. Ook een grote dank naar alle familie, vrienden, supporters en anderen die misschien nog, uiteraard onbedoeld, vergeten worden achter de schermen voor alle ondersteuning, gezelligheid en soms een spreekwoordelijk duwtje om ons de baan op te krijgen. En niet te vergeten alle organisatoren van de wedstrijden en de NTTO en alle functionarissen die de gelegenheid bieden om het spelletje op een goede manier te kunnen spelen, in het bijzonder de hele crew van de No Mercy sleepwagen als fijne ‘tegenstanders’. BEDANKT!! Dagge bedankt zijt da witte…
Nu maar weer rustig (althans zo rustig mogelijk) vooral in de werkplaats aan de slag, demonteren, checken, afbouwen en weer opbouwen en brainstormen, veul brainstormen waarschijnlijk.
Houdoe!
Alphen, nummer 8
Alphen 2022….
Kort samengevat voor het gemak even een quote van de wedstrijd in Langedijk vorig jaar er bij gehaald.
YES!!!
En nu zou dat ook in heel wat grotere letters mogen staan. Het smetje van Montfoort is weggepoetst… en hoe!! En ja, de ‘nieuwe’ banden lagen er nu onder. Er was volgens de heren commentatoren na Eext al op een paar wedstrijden sprake van dat we met de banden zouden rijden maar tot Montfoort lagen gewoon de oude sloffen er nog onder. De nieuwe waren ondertussen al wel een keer op velgen gemonteerd maar in de week voor Alphen zijn er nog wat puntjes op de ‘i’ gezet. John had van de wederhelft toestemming gekregen om heel wat uurtjes tijdens de vakantie te besteden aan het bewerken van het profiel en zo kon voor Alphen het oude schoeisel van de trekker plaats maken voor het Drentse geschenk.
Opgetogen en nieuwsgierig naar het resultaat op pad gegaan naar Alphen (gewoon in ons eigen Brabant), op het terrein een mooi plekje gekregen bij een bosrand, nog een tikje extra schaduw tijdens deze dag in ons zonnige zuiden. Bertie trakteerde op appelflappen om te vieren dat hij het al 40 jaar volhoudt met de hobby…. Daarnaast uiteraard een beetje bij gekletst, onder andere met de vorige eigenaar van de banden. Onze klasse moest als tweede op de baan verschijnen, Backdraft in de tweede helft van de klasse, geen enkel probleem…. Voor ons moest Poker Face starten die had besloten om hun proeftrek over te doen, zij hadden echter toch nog problemen waardoor wij plots moesten starten, geen probleem…. behalve dan dat de trekker niet wou starten, wel een probleem. Meteen besloten om 6 plaatsen op te schuiven, alles gecheckt waar het aan zou kunnen liggen…… waarna bleek dat John in de haast gewoon was vergeten om de ontsteking aan te zetten. Tja, de vonken zijn toch nodig om alle brandstof die in de Meteor wordt gegooid te ontsteken. En toen voor de nieuwe poging voor de sleepwagen. En het werd een hele geslaagde poging!!! Voor de zekerheid was de trekhaak vooraf iets verlaagd maar de neus ging mooi omhoog en eigenlijk in een streep ging het richting het einde van de baan. Wat een run! Nee, geen zorgen, we waren geen bedreiging voor de top van de klasse maar we kwamen toch best wel een aardig stuk in de buurt van de Execption, de oude eigenaar van onze banden. Niet dat we daar iemand van hen zenuwachtig mee maken (dat is sowieso moeilijk voor wie dan ook), maar leuk was het wel. Voor beide teams. Maar vooral voor ons. Heul erg blij met dit resultaat!! De banden werken, de motor was al geen probleem (schoonheidsfoutjes daar gelaten), alles bij elkaar ging dit heel mooi vooruit!!
Na de run nog even tekst en uitleg mogen geven voor de microfoon bij Erik van Oosterhout en terug bij de trekker nog even rustig bijgekomen (voor zover mogelijk) en na een warme maaltijd kalm aan naar het oosten van Brabant gereden. Alle adrenaline is ondertussen weer gezakt maar we zijn nog steeds heul blij. Mocht iemand dat toch nog over twijfelen.
De 17e gaan we nog voor de laatste wedstrijd van het seizoen naar Tzum, een heel eindje naar het noorden in Friesland. Nog een keer vol goede moed gas geven.
Foto’s Jan Bakker en Pullingpics.de
Montfoort, nummer 7
Eh ja….. Montfoort….
Heel monter naar de wedstrijd gegaan, voortgang op de baan zat er helaas niet in.
Dat was het kort samengevat.
Langer samengevat: Het beloofde een hele warme dag te worden, zelfs iets noordelijker dan Veghel zou het ruim boven de 30 graden worden. En dus mocht teamlid Pepper lekker thuis blijven met een deskundige oppas, de rest van het team moest wel mee op vrijwillige basis.. of zo…
Afijn, ruim op tijd aangekomen op het wedstrijdterrein, tijd genoeg om te acclimatiseren, plekje ingenomen tegenover de truck van de No Mercy 3.0, de ‘mini’ sleepwagen. Konden we onze tegenstander eens recht in de ogen kijken… of zoiets… Nou ja, blij dat we natuurlijk zo’n goede tegenstander hebben, je moet het spelletje met zijn allen doen. Met de brandende zon en (gelukkig) ook wat wind ging het zeil pas kort voor de wedstrijd van de baan, alles om het uitdrogen van de kleibaan maar zoveel mogelijk te beperken.
John en Bertie zijn daarna meteen maar even de baan gaan verkennen, kijken of er misschien al een strategie voor een goede run kon worden bedacht, later vlak voor de klasse is er ook altijd nog even tijd voor om de conditie van de baan te checken maar ja, je kan alvast maar ideeën opdoen over mogelijke trekhaakhoogte, bandenspanning en dergelijke. Bij de laatste check voor aanvang van de klasse werd John ook nog even door speaker Hidde gevraagd naar zijn ideeën en verwachtingen. Nou ja, alles wat er aan verwachtingen was kon vlak na de start van de run de ijskast in (ondanks de hitte een slechte plek..). In eerste instantie was het idee dat de aandrijving van de oliepomp gesneuveld was waarna de motor meteen werd uitgeschakeld. Dat zou mogelijk toch nog schade hebben opgeleverd en nadat het vorig jaar in Montfoort ook niet schadevrij verliep was het waarschijnlijk ook nu weer het geval, onder een iets te stralende zon, geen van blijdschap stralende John. Dat rijmt wel, maar de rest rijmde dus niet. Met de nodige vraagtekens teruggekeerd naar Veghel, Pepper uiteraard wel blij en kwispelend, de overige teamleden iets minder blij (en zeker niet kwispelend). Afijn, de volgende dag begonnen met demonteren en antwoorden zoeken bij de vraagtekens…. En eeehhh, tja…. de schade viel ontzettend mee gelukkig, alleen is er een ego dat een deukje heeft opgelopen. Bij het schoonmaken van het brandstoffilter in de werkplaats is er een poetsdoek blijven liggen… en die poetsdoek is tijdens het optoeren voor de sleepwagen tussen de aandrijfriem en krukaspoelie terechtgekomen, waarna de nokkenassen zijn verdraaid… Nog nooit de poetsdoek vergeten in al die jaren, maar goed, kunnen we dat ook afstrepen en we zullen het nu nóóit meer vergeten. Nee, echt niet….
Afijn, alles wordt ondertussen weer opgebouwd, rustig aan toewerken naar alweer de één na laatste wedstrijd van het seizoen, op 3 september. Ditmaal binnen de provinciegrenzen, effe naar Alphen.
Lochem, nummer 6
En zo is het traditie dat er op de eerste zaterdag in augustus een grote wedstrijd in de Achterhoek wordt verreden. En met teamlid Niek die zijn roots in de Achterhoek heeft komt daar dan ook nog eens in teamverband koffie drinken bij de ouders bij, helaas sinds enige jaren alleen nog bij moeders.
Zo was het dus een kwestie van vertrekken uit Veghel, door Lochem naar het wedstrijdterrein en, waarschijnlijk met een paar verbaasde blikken van bij de ingang het terrein voorbij gereden (“Waar gaan die naar toe?”), en pas in Barchem echt gestopt. Om pas na de traditionele koffie weer naar het terrein buiten Lochem te rijden waar we in bekend gezelschap van de rest van de klasse vooraan in het rennerskwartier kwamen te staan (alleen ‘mini’s’ die in teamverband met hun grote broer of zus mee waren stonden verderop…) Na koffie, cake en vlaai (van de Limburgse zijtak van het team) was het tijd voor een wandeling over de rest van het terrein, bijpraten maar natuurlijk ook voorbereiden voor de wedstrijd zelf. En voor de zekerheid, er zaten nog steeds de oude banden onder de trekker.
Net zoals in Putten was er wel weer wat aan het profiel gedaan, vooral om wat uit te proberen. In Putten was het een beetje teveel van het goede geweest, nu waren de nokken een beetje aangepast. We mochten als tweede klasse aantreden na de Farmstockklasse 4,5 ton, net als een paar jaar terug reden we nu ook op baan 2, de overige Grand National klasse reden op de andere baan, maar beide banen waren zeker van prima kwaliteit. We moesten al als vierde de baan op, natuurlijk niet zoveel af kunnen kijken van de voorgaande runs maar we hadden ons huiswerk toch goed gedaan en zeker het proefwerk met de banden leverde een dikke voldoende op. Meteen goed grip, mooie snelheid en zeker ook stabiel de baan over. De twin-turbo V12 doet het, ondertussen bijna traditioneel, buitengewoon goed. En dus: heul blij met de run!! En dan daarna ook maar de leuke traditie van de handen blij uit de rolkooi steken en het hele eind terug achter de sleeptrekker blij zwaaien naar het publiek. Kortom, een meer dan geslaagde wedstrijd. Na afloop in Zuidwestelijke richting naar Oost-Brabant terug gereden, dat kunnen we ook niet vaak zeggen. Ondertussen is het eerste reguliere onderhoud al weer gedaan, komende zaterdag mogen we weer naar de volgende wedstrijd, dit maal in het Utrechtse Montfoort.
Putten, nummer 5
De tweede zaterdag van juli was het weer eens tijd voor een teamuitje naar het strand.
Niet geheel toevallig was er op het bewuste strand een strook klei dus de trekker kon ook mooi mee. Gelukkig maar want traditioneel had niemand er aan gedacht om de handdoeken, emmers, scheppen en luchtbedden mee te nemen….
En zo dus afgezien van een paar vergeten attributen helemaal compleet richting Putten en Strand Nulde gereden waar de Beachpull weer werd gehouden, met Mat weer als Limburgse inbreng in het team aangezien Herman wel aanwezig was maar het na een operatie nog even kalm aan moest doen. Op het terrein aan aardig plekje gekregen, net niet aan het water maar goed, met zoveel strandgangers op één dag konden we zeker niet klagen. Alles uitgestald, koffie, thee, cake en appelflappen tevoorschijn gehaald en weggewerkt, Pepper uitgelaten en later ook nog met Backdraft de kleibaan op gegaan.
Volgens speaker Erik reden wij al met de nieuwe banden die door Team Exception waren geschonken maar die liggen nog rustig in Veghel te acclimatiseren. Met de nieuwe sloffen in het achterhoofd c.q. achter de hand durfden wij het wel aan om de oude banden eens van een wat ander, ruwer en scherper profiel te voorzien. De start was daarmee prima maar aan het eind van de run zorgden de scherpere kammen er juist voor dat het vermogen van de Meteor net niet soepel genoeg op de klei werd overgebracht, de trekker werd even heel erg onstuimig, niet echt een nieuwe ervaring en de beste remedie is het gas er op te houden en de trekker uit te laten razen eigenlijk.
Al met al op zich weer een prima run, motorisch perfect, maar nu wordt het dus zoeken naar het betere profiel van de banden. Al doende leert men. Na de laatste run in de finale van onze klasse was er nog een kippenvelmoment. Thuisrijder The Riddle leek even op weg naar de overwinning voor het oog van heel veel enthousiaste fans (heel erg gegund natuurlijk) maar deze werd nog voorbij gereden door Poker Face met Ed van der Hoek achter stuur en pedalen, op de baan bijgestaan door een paar leden van The Groundshaker en met Pa en vooral ook broer Jan-Willem achter de vangrail, na een hevig ziekbed was deze gelukkig weer aanwezig op de wedstrijd, de knuffel van de broers na de run sprak boekdelen.
Na de klasse nog wat van de wedstrijd bekeken, het strand op zich gelaten voor wat het was en dus niet teveel zand mee gesleept en weer rustig richting Brabant gereden (en Mat (en wederhelft) dus nog een provincie verder….) En verder hebben we als team nu een aantal weken ‘vrij’, rustig aan onderhoud plegen, brainstormen over de banden en wat er verder nog allemaal geklust kan worden. De eerste zaterdag van augustus mogen we weer de baan op, dan gaan we naar de Achterhoek voor de traditionele wedstrijd in Lochem.
