Een lang verslag van twee wedstrijden en een tekort aan vrije tijd…

De eerste buitenwedstrijd in Anholt is alweer even achter de rug, na veel huiswerk afgelopen winter en een goede start van de Meteor een maandje terug was het nu de gelegenheid om uit te vinden of het denk- en sleutelwerk van afgelopen winter een goed resultaat op zou leveren. Helaas met flink wat huiswerk naar huis gegaan maar zeker ook met een heel tevreden gevoel…  

Niet alleen was het de eerste buitenwedstrijd, het is ook onze buitenlandse wedstrijd, al heel wat jaren steken we op uitnodiging de grens over voor een ontspannen wedstrijd met de Nederlandse No Mercy sleepwagen als vaste betrouwbare tegenstander. En een startveld van Duitse en Nederlandse trekkers.En voor wie Anholt in het verre Duitsland zoekt, het is van ons uit wel een stukje door Duitsland rijden maar het ligt zelf vlak over de grens ten zuidoosten van Doetinchem, en volgens Google Maps stonden we gisteren in het rennerskwartier hooguit 70 meter van de grens. Onze klasse zou pas ’s avond rijden dus ’s morgen op het gemak de trekker geladen, rond de middag weggereden en tegen twee uur ter plaatse gearriveerd. Een plekje gekregen naast concullega Top Dog en iets later aan de andere kant gezelschap gekregen van Exception met hun indrukwekkende combinatie. Uiteraard een beetje bij gekletst, koffie/thee gedronken en cake gegeten en de trekker klaar gemaakt voor de strijd. En bezoek gekregen van Dieter van der Linde. Deze Duitse tractor pulling fan heeft al heel wat fraaie miniaturen gemaakt van pulling trekkers, hij kwam nu voor John met een model van Backdraft. En nou is het al een kunst om John sprakeloos te krijgen, de stilte die nu viel was wel heel erg lang. Een geweldig stuk huisvlijt van Dieter, helemaal geweldig!!

Trouwe viervoeter en mascotte Pepper kon onder goede begeleiding een plaatsje krijgen achter het hek om daar met passende handige geluidsbescherming de wedstrijd mee te maken. Voor de start van de Backdraft werd met de wedstrijd én baan van vorig jaar in het achterhoofd gekozen voor een plek aan de linkerkant van de baan. De sleepwagen was na de eerdere runs een paar keer lichter afgesteld, we hadden daarmee de proeftrek maar er was sowieso ook voor iedereen een tweede run. Onze eerste run ging hoe dan ook prima. De nieuwe uitlaatspruitstukken bewezen meteen ook dat ze het vele werk waard waren. De start ging duidelijk beter dan voorheen, met een mooie stabiele run daarop volgend ging de trekker naar een fraaie afstand van 92,71 meter. Pech was er vooral voor Top Dog, de goed ogende run kwam ineens tot stilstand doordat een poelie die de blowerbelt aandrijft los kwam en zonder de lucht kon de V8 niet verder. Exeption had een hele onstuimige run maar kon zonder schade nog terug voor de tweede poging. Landgenoot Reborn Rascal kwam met een goede run tot iets meer dan 99 meter. Voor onze tweede run besloten we om de trekhaakhoogte iets aan te passen, de trekker ging helaas in een spoor naar het midden van de baan, op zich nog steeds een hele goede run…. totdat een stekker die verbonden is met de ontsteking los kwam, zonder de goede vonken leverde dat een grote backfire op waardoor het inlaatspruitstuk openklapte, het bovenste stuk aluminium kwam na een korte luchtreis naast de baan terecht. Bijgekomen van de klap konden de vlammetjes boven de inlaatkelken worden weggeslagen en leek de schade afgezien van het gemis van het grote stuk aluminium bovenop de motor beperkt. Terug in het rennerskwartier dezelfde conclusie vast gehouden al moet alles in de werkplaats nog wel goed nagekeken worden. De trekker klaar gemaakt om in te laden, alle spullen weer ingepakt waarbij de skottelbraai helaas niet helemaal uit elkaar wou dus daar moest ook thuis nog naar gekeken worden.. Ondertussen bleek dat we op een hele mooie vierde plaats waren geëindigd, Exception was met een goede tweede run die wij niet hadden gezien derde geworden, de oude Joker bleek de beste Duitse deelnemer met een tweede plaats en de winst was voor Reborn Rascal die met de tweede run de beste afstand zelfs nog met 7 centimeter had verbeterd.  

Ondanks de schade wel met een tevreden gevoel terug gereden naar Veghel. 

Maar daarna was het nog wel uitzoeken of er stiekem niet nog meer schade wasen vooral ook heel veel uren bezig gaan om een nieuwe inlaat te fabriceren want de volgende zaterdag was alweer de eerste competitiewedstrijd in Langedijk (NH). Nou ja, wat er volgde was een bijzondere week die niet voor herhaling vatbaar was. Op zondag al begonnen met demonteren, de koppen werden niet vertrouwd, misschien toch wat schade aan kleppen en/of klepzittingen. Maar al snel was er een afspraak gemaakt met Maarten Wolters van onze trouwe sponsor BFS Airflow-research, Anita is op dinsdag met de koppen naar Dronten gereden om ze daar na te laten kijken en eventueel bewerken. De schade viel gelukkig nog wel mee en na wat bewerken en aanpassen kon begin van de avond de reis naar Veghel weer worden ondernomen. In de werkplaats was druk gewerkt met vooral het maken van de nieuwe inlaat, de vrije tijd is afgelopen week al met al uitgebreid met een aantal vrij dagen, maar op donderdagavond zat alles al bijna weer in elkaar. Overigens bleek dat de nieuwe uitlaatspruitstukken bij de klap ook schade hadden opgelopen waardoor de oude spruitstukken weer gemonteerd zijn.

Na nog wat puntjes op de i gezet te hebben kon vrijdagavond de Meteor weer worden gestart om te kijken of alles weer goed functioneerde en dat was gelukkig het geval. En op zaterdagmorgen het moment dat gedurende de week toch een paar keer voor onmogelijke werd gehouden, de Backdraft kon weer worden ingeladen om naar Langedijk te vertrekken! 

Daar aangekomen had het terrein duidelijk te lijden gehad van de overvloedige neerslag, maar in een hoekje met nog enkele klassegenoten een goed plekje gevonden. Onze klasse zou gaan rijden op de baan langs de VIP- en sponsor tenten na de truck klasse, ondanks heel veel werk aan de baan bleken onze trekkers er toch niet goed op uit de voeten te kunnen waarna besloten werd om de klasse te gaan verrijden op de andere baan. Daar konden wel goede runs gemaakt worden al kwam The Riddle na een onstuimige run op zijn kant terecht. Heel veel schade maar gelukkig kon rijdster Mienke van Asselt dankzij alle veiligheidsmaatregelen ongedeerd van de machine weglopen. Onze eigen run leek goed te gaan, een goede balans tot rond de 70 meter waarna de trekker even begon te bokken, meteen leek er ook een plof te volgen en verscheen er na wat rook ook wat vlammen aan de zijkant van de koppen. Onzeker over de exacte oorzaak weer terug gesleept naar het rennerskwartier, daar aangekomen eerst nog een keer de skottelbraai gebruikt voor een warme maaltijd, er was nog geen tijd geweest om het probleem met de niet-demontabele poot op te lossen, de eigenaresse besloot dat na meer dan 10 jaar trouwe dienst de skottelbraai met pensioen kon gaan. Na het inladen waren er nog wat handen en voeten nodig om bus en aanhanger van zijn plek te duwen (mede dank aan de buren uit Dronten) waarna de reis naar Veghel weer kon worden begonnen.

De zondag er op eerst maar eens rustig Moederdag gevierd, de volgende wedstrijd staat al op Hemelvaartsdag gepland maar dat is toch echt te kort dagom de alles na te kijken en eventueel te repareren, helaas het is niet anders. Ondertussen is er al wel een gesmolten zuiger gevonden maar wat er verder nog tevoorschijn gaat komen…. hopelijk niet veel schade maar dat komt in een volgend verslag, als het goed is van de volgende wedstrijd.

Maar……nog wel even hele grote dank aan iedereen die het mogelijk heeft gemaakt om toch nog in Langedijk te kunnen rijden, in welke vorm dan ook, met materiële en morele support!! Heel erg bedankt!! Op naar de volgende wedstrijd in Loerbeek op 27 juni.

Houdoe!

Tja, Tzum… helaas. 

Wat een mooie afsluiting van het seizoen op de baan had moeten worden werd een afsluiting van het seizoen thuis bij sponsor Remco Nauta, ook heel mooi maar slechts een deel van wat het had moeten worden… 

Het wedstrijdseizoen bestond vooral uit een heleboel zonovergoten wedstrijden maar het slot werd jammer genoeg waterovergoten, na een heleboel zonneschijn kwam helaas de regen op een verkeerd tijdstip, op vrijdagavond verregende de wedstrijd die toen voor andere klassen had moeten worden verreden, op zaterdagmorgen moest het besluit worden genomen om óók die wedstrijddag te schrappen. Jammer dat er niet nog één keer kon worden gestreden om de laatste punten voor het kampioenschap bovenin de klasse, voor ons jammer dat we niet nog een keer gewoon een mooie run konden maken, en vooral ook jammer voor de organisatie dat de wedstrijd letterlijk in het water viel. 

Natuurlijk de felicitaties aan het Bobcat team met de behaalde titel, vooral ook de hele eervolle 2e plaats voor Poker Face na een heel bewogen seizoen en op slechts een half puntje de heren Vreeman met de Vampire op de derde plaats. 

Wij zijn op een hele eervolle 9e plaats geëindigd, net voor de naaste concullega Exception… En dat hebben we dan ook maar onderling gevierd bij Remco Nauta, één van onze trouwe sponsoren en ook sponsor van Exception. Het was vooraf al de planning om voor de wedstrijd samen te komen bij Nauta, nadat de wedstrijd was afgelast is dit samenzijn wel doorgezet en zo zijn beide teams met trekkers afgereisd naar Huize Nauta in Friesland waar prima kon worden vertoefd in de in aanbouw zijnde schuur, voorzien van een natje en droogje zoals dat heet, het natte van Pluvius gelukkig buiten dus… 

En was er in 2019 een wisselbeker naar het Exception team gegaan als zijnde ‘best of the rest’, nu kregen wij de beker weer terug, uiteraard heel blij met dit resultaat!! Mooi dat we het seizoen zo toch nog konden afsluiten!! 

Tja, een bijzonder einde aan een best bijzonder seizoen, als basis natuurlijk de vorige winter verbouwde trekker met de heul lekker lopende Meteor. En met de grote uitdaging om het vermogen goed op de baan te krijgen, de banden die daarbij een grote rol spelen en dan in Made het heel bijzondere aanbod van Team Exception die ons een paar achterbanden cadeau doet! Achterbanden waarmee we een hele mooie stap voorwaarts kunnen maken, niet in de competitie maar wel gewoon om op de baan verder naar voren te kunnen komen, hopelijk wel steeds vlak voor of vlak achter de Drentse concullega. Luink en consorten al regelmatig bedankt voor de geweldige geste, maar voor de zekerheid: Bedankt! 

Maar natuurlijk aan het eind van het seizoen vooral ook bedankt aan alle trouwe sponsoren zonder wie het spelletje niet te doen is. Ook een grote dank naar alle familie, vrienden, supporters en anderen die misschien nog, uiteraard onbedoeld, vergeten worden achter de schermen voor alle ondersteuning, gezelligheid en soms een spreekwoordelijk duwtje om ons de baan op te krijgen. En niet te vergeten alle organisatoren van de wedstrijden en de NTTO en alle functionarissen die de gelegenheid bieden om het spelletje op een goede manier te kunnen spelen, in het bijzonder de hele crew van de No Mercy sleepwagen als fijne ‘tegenstanders’. BEDANKT!! Dagge bedankt zijt da witte… 

Nu maar weer rustig (althans zo rustig mogelijk) vooral in de werkplaats aan de slag, demonteren, checken, afbouwen en weer opbouwen en brainstormen, veul brainstormen waarschijnlijk. 

Houdoe!

Alphen 2022…. 

Kort samengevat voor het gemak even een quote van de wedstrijd in Langedijk vorig jaar er bij gehaald.  

YES!!! 

En nu zou dat ook in heel wat grotere letters mogen staan. Het smetje van Montfoort is weggepoetst… en hoe!! En ja, de ‘nieuwe’ banden lagen er nu onder. Er was volgens de heren commentatoren na Eext al op een paar wedstrijden sprake van dat we met de banden zouden rijden maar tot Montfoort lagen gewoon de oude sloffen er nog onder. De nieuwe waren ondertussen al wel een keer op velgen gemonteerd maar in de week voor Alphen zijn er nog wat puntjes op de ‘i’ gezet. John had van de wederhelft toestemming gekregen om heel wat uurtjes tijdens de vakantie te besteden aan het bewerken van het profiel en zo kon voor Alphen het oude schoeisel van de trekker plaats maken voor het Drentse geschenk. 

Opgetogen en nieuwsgierig naar het resultaat op pad gegaan naar Alphen (gewoon in ons eigen Brabant), op het terrein een mooi plekje gekregen bij een bosrand, nog een tikje extra schaduw tijdens deze dag in ons zonnige zuiden. Bertie trakteerde op appelflappen om te vieren dat hij het al 40 jaar volhoudt met de hobby…. Daarnaast uiteraard een beetje bij gekletst, onder andere met de vorige eigenaar van de banden. Onze klasse moest als tweede op de baan verschijnen, Backdraft in de tweede helft van de klasse, geen enkel probleem…. Voor ons moest Poker Face starten die had besloten om hun proeftrek over te doen, zij hadden echter toch nog problemen waardoor wij plots moesten starten, geen probleem…. behalve dan dat de trekker niet wou starten, wel een probleem. Meteen besloten om 6 plaatsen op te schuiven, alles gecheckt waar het aan zou kunnen liggen…… waarna bleek dat John in de haast gewoon was vergeten om de ontsteking aan te zetten. Tja, de vonken zijn toch nodig om alle brandstof die in de Meteor wordt gegooid te ontsteken. En toen voor de nieuwe poging voor de sleepwagen. En het werd een hele geslaagde poging!!! Voor de zekerheid was de trekhaak vooraf iets verlaagd maar de neus ging mooi omhoog en eigenlijk in een streep ging het richting het einde van de baan. Wat een run! Nee, geen zorgen, we waren geen bedreiging voor de top van de klasse maar we kwamen toch best wel een aardig stuk in de buurt van de Execption, de oude eigenaar van onze banden. Niet dat we daar iemand van hen zenuwachtig mee maken (dat is sowieso moeilijk voor wie dan ook), maar leuk was het wel. Voor beide teams. Maar vooral voor ons. Heul erg blij met dit resultaat!! De banden werken, de motor was al geen probleem (schoonheidsfoutjes daar gelaten), alles bij elkaar ging dit heel mooi vooruit!! 

Na de run nog even tekst en uitleg mogen geven voor de microfoon bij Erik van Oosterhout en terug bij de trekker nog even rustig bijgekomen (voor zover mogelijk) en na een warme maaltijd kalm aan naar het oosten van Brabant gereden. Alle adrenaline is ondertussen weer gezakt maar we zijn nog steeds heul blij. Mocht iemand dat toch nog over twijfelen.

De 17e gaan we nog voor de laatste wedstrijd van het seizoen naar Tzum, een heel eindje naar het noorden in Friesland. Nog een keer vol goede moed gas geven.

Foto’s Jan Bakker en Pullingpics.de

Eh ja…..  Montfoort…. 

Heel monter naar de wedstrijd gegaan, voortgang op de baan zat er helaas niet in. 

Dat was het kort samengevat. 

Langer samengevat: Het beloofde een hele warme dag te worden, zelfs iets noordelijker dan Veghel zou het ruim boven de 30 graden worden. En dus mocht teamlid Pepper lekker thuis blijven met een deskundige oppas, de rest van het team moest wel mee op vrijwillige basis.. of zo… 

Afijn, ruim op tijd aangekomen op het wedstrijdterrein, tijd genoeg om te acclimatiseren, plekje ingenomen tegenover de truck van de No Mercy 3.0, de ‘mini’ sleepwagen. Konden we onze tegenstander eens recht in de ogen kijken… of zoiets…  Nou ja, blij dat we natuurlijk zo’n goede tegenstander hebben, je moet het spelletje met zijn allen doen. Met de brandende zon en (gelukkig) ook wat wind ging het zeil pas kort voor de wedstrijd van de baan, alles om het uitdrogen van de kleibaan maar zoveel mogelijk te beperken. 

John en Bertie zijn daarna meteen maar even de baan gaan verkennen, kijken of er misschien al een strategie voor een goede run kon worden bedacht, later vlak voor de klasse is er ook altijd nog even tijd voor om de conditie van de baan te checken maar ja, je kan alvast maar ideeën opdoen over mogelijke trekhaakhoogte, bandenspanning en dergelijke. Bij de laatste check voor aanvang van de klasse werd John ook nog even door speaker Hidde gevraagd naar zijn ideeën en verwachtingen. Nou ja, alles wat er aan verwachtingen was kon vlak na de start van de run de ijskast in (ondanks de hitte een slechte plek..). In eerste instantie was het idee dat de aandrijving van de oliepomp gesneuveld was waarna de motor meteen werd uitgeschakeld. Dat zou mogelijk toch nog schade hebben opgeleverd en nadat het vorig jaar in Montfoort ook niet schadevrij verliep was het waarschijnlijk ook nu weer het geval, onder een iets te stralende zon, geen van blijdschap stralende John. Dat rijmt wel, maar de rest rijmde dus niet. Met de nodige vraagtekens teruggekeerd naar Veghel, Pepper uiteraard wel blij en kwispelend, de overige teamleden iets minder blij (en zeker niet kwispelend). Afijn, de volgende dag begonnen met demonteren en antwoorden zoeken bij de vraagtekens…. En eeehhh, tja…. de schade viel ontzettend mee gelukkig, alleen is er een ego dat een deukje heeft opgelopen. Bij het schoonmaken van het brandstoffilter in de werkplaats is er een poetsdoek blijven liggen… en die poetsdoek is tijdens het optoeren voor de sleepwagen tussen de aandrijfriem en krukaspoelie terechtgekomen, waarna de nokkenassen zijn verdraaid…  Nog nooit de poetsdoek vergeten in al die jaren, maar goed, kunnen we dat ook afstrepen en we zullen het nu nóóit meer vergeten. Nee, echt niet…. 

Afijn, alles wordt ondertussen weer opgebouwd, rustig aan toewerken naar alweer de één na laatste wedstrijd van het seizoen, op 3 september. Ditmaal binnen de provinciegrenzen, effe naar Alphen.