Het is de laatste dag van het jaar, het moment om terug te kijken naar afgelopen seizoen.
Het was een apart jaar weer, beter als 2020, maar toch apart. 
Der was in het begin van het seizoen hoop voor een jaar zonder problemen, maar toch werden er al snel wedstrijden afgelast. Uiteindelijk werd er alleen in Augustus gereden.
Voor de verslagen van deze wedstrijden kun je deze terug lezen op onze site.

In het begin van het jaar gaf Marcel van Gorkum na jaren van teamlid te zijn geweest aan dat hij stopte. Echt een man waar we jaren met plezier mee samen hebben mogen werken en de trekker die er nu staat mede mogelijk is gemaakt door zijn hulp. 
Aan het eind van het seizoen gaf ook Tiemo Oosterhof helaas aan dat hij niet meer samen met ons de wedstrijden zou gaan bezoeken. 
Marcel en Tiemo, onze dank is groot en woorden komen te kort voor alles wat jullie gedaan hebben samen met ons. We hebben er van genoten. 

Aan de andere kant werden er wederom nieuwe regels ingevoerd voor turbo motoren, der moest een staalkabel om de motor heen. Dat is voor ons een probleem, maar al snel via een bedrijf dat we hebben leren kennen bij Stork, Martijn Bekkers. Voor al keuring van kranen, staalkabels en alles wat daar mee te maken heeft is hij de man om contact mee op te nemen. 

Tevens kwamen we in Bakel in gesprek met Paul Beniers, Harpie bv., wat in Langendijk duidelijk te zien was op de zijschilden. 

Ook mogen we mededelen dat komend seizoen Vonk Assurantiën uit Veghel ons gaat sponsoren. 
Dit is een bedrijf dat in Veghel zijn kantoor heeft in het oude CHV kantoor, dus heel makkelijk te vinden. 

Het is echt mooi om te zien dat er nog steeds zo veel bedrijven ons team willen ondersteunen:

Stork Veghel
BFS airflow&research Dronten
Nauta metaal Sneek
Bobeco bv Oud Gastel
Visser auto electra ‘s-Hertogenbosch
Dewetron Benelux bv Breda
Ford Vugts Schijndel
Normex bv, Schijndel
Vonk verzekeringen, Veghel
Harpie bv, Aarle Rixtel
A&R infra, Nistelrode
Martijn Bekkers, Aalst
HVM parts, Nistelrode
Kling brand beveiliging, Nistelrode
Van der Locht, Nistelrode
Club van 50

Zoals aan de foto te zien is zijn we al weer druk bezig voor 2022. 
De eerste wijzigingen zijn reeds gedaan en der gaan er nog meer volgen. 
Daar zullen we jullie de komende periode tot aan het seizoen zeker van op de hoogte houden. 

Voor nu geniet van de jaarwisseling, pas goed op jezelf en je familie en een goed en gezond 2022. 
Full Pull!!

YES!!! En dat zou eigenlijk in 10, eh, 12 keer zo grote letters mogen staan! Op de laatste zaterdag van september, op de laatste wedstrijd in het bijzondere buitenseizoen van 2021 viel alles op zijn plek en hoe!! 

De wedstrijd in Langedijk was pas een paar weken van tevoren nog toegevoegd aan de kalender, vanuit het oosten van Noord-Brabant qua afstand een flink stuk rijden binnen Nederland, naar het midden van Noord-Holland. Dit jaar na elke wedstrijd wat aangepast op zoek naar een nog beter resultaat op de volgende wedstrijd en dat was na Alphen niet anders. Maar dit keer wel iets heel rigoureus aangepast, namelijk een andere klok in de achteras gemonteerd, dit om de wielsnelheid iets naar beneden te krijgen en zo hopelijk nog wat meer stabiliteit in de trekker te krijgen, daarnaast nog een kleine aanpassing gedaan aan het chassis. Op zaterdagmorgen rond 10 uur vertrokken, mooi op tijd aangekomen op het nieuwe terrein in Langedijk, vergeleken met de vorige edities was de wedstrijd nu een paar honderd meter verderop. Voor de organisatie en ook voor ons was het een groot pluspunt dat het met de versoepelde maatregelen ook weer mogelijk was om ‘gewoon’ publiek toe te laten. Dus met de bijbehorende extra sfeer en de interactie (om dat woord ook maar eens te gebruiken) met iedereen buiten de baan. Bovenin onze klasse was het dus de laatste en beslissende wedstrijd in de competitie. Na de finale waren het The Riddle en Screamin’ Bobcat die precies gelijk stonden in punten, omdat The Riddle één wedstrijd meer had gewonnen ging de winst uiteindelijk na een voor hun heel bewogen seizoen naar het team uit Putten, natuurlijk met de felicitaties van onze kant. Maar ja, aan die strijd doen wij dus niet mee, wij willen vooral ons stukje techniek zo goed mogelijk de baan over sturen. En dat lukte in Langedijk buitengewoon! De start was meteen al geweldig, als nooit tevoren! Daarna nog wel de deining van links naar rechts en weer naar links, afijn, bekend, niets om bang van te worden, gewoon gas erop houden. De trekker kwam nog wel in een spoor naar de rechter krijtlijn terecht, met remmen op centimeters van de lijn binnen de baan weten te blijven maar ondertussen nog steeds wél vooruit kunnen gaan!! En uiteindelijk pas op 91, 98 stil komen te staan! Wat een magistrale run! Normaal heul blij met een goede run, nu echt ‘unlimited’blijdschap. En dan ook nog eens met publiek langs de baan, wat geweldig om dan de vreugde te kunnen delen met zoveel mensen achter het hek, dat maakt het nog dat beetje specialer. Daarnaast de vele complimenten van de andere teams voor onze run, nóg een extra kers op de taart. Kortom: Zijn we blij? JA!!! YES!! En dat is eigenlijk nauwelijks in woorden uit te drukken, wat een ongelofelijk geweldige manier om op zo’n manier zo’n bijzonder seizoen af te sluiten! Na de klasse nog even rustig alles laten bezinken (voor zover mogelijk) en de wedstrijd tussen het publiek tot het einde toe gekeken en daarna weer vertrokken richting het zuidoosten. Met een omleiding vanwege wegwerkzaamheden maar dat mocht de pret niet drukken. En anders hadden we sowieso nog genoeg pret op voorraad gehad. Al met al nog net voor middernacht de thuisbasis bereikt, het einde van een veul meer dan geweldige dag! Yes!!!  Zoals al geschreven, een geweldig einde van een heel bijzonder seizoen, de puzzelstukjes die voor een groot deel op hun plaats zijn gevallen, maar natuurlijk blijven we lekker puzzelen. 

Met dank aan alles en iedereen om ons heen, de onmisbare sponsoren, de steun van familie, vrienden, fans en kennissen en alles en iedereen die zich bij ons betrokken voelt. En natuurlijk ook de NTTO, de organisatoren en in het bijzonder de bemanning van de No Mercy sleepwagen die het mogelijk maakten om onze hobby te kunnen uitoefenen. Heul hartelijk bedankt!!

Afgelopen zaterdag was het tijd voor onze zeker-een-eindje-van-huis-maar-wel-in-Brabant wedstrijd, in Alphen. En naast een mooi dagje uit was het weer een aantal meters verder op de baan vergeleken met een week eerder in Bakel, zijn we weer wat wijzer geworden en vooral ook schadevrij gebleven, en dat is ook leuk voor de vrije tijd natuurlijk. 

Was er in Bakel nog plaats voor een beperkt aantal toeschouwers, in Alphen was er geen publiek bij aanwezig, maar ook nu was het weer prima via een gratis livestream te volgen. In een vol programma op twee banen was onze klasse als derde aan de beurt en mochten wij als 10 van de 14 deelnemers op de baan komen. Aan de banen zou het in ieder geval niet liggen, Martin van Lomwel die ook in Alphen de baanadviseur was, was juist op dezelfde dag jarig, hopelijk viel er natuurlijk ook voor ons wat te juichen.. De start was goed, zelfs meer dan goed. Rond de 30 meter ging het gas even terug om toch was rust in de tractor te krijgen, het dansen op de achterwielen bleef er toch in, maar goed, dat is net nieuw dus het gas bleef er op…en de extra meters kwamen daarmee ook onder de achterwielen door. Weer een mooi eindje verder dan de week ervoor in Bakel, nog wat meer dataverzameld én alles nog heel. Ook mooi! Echt buitengewoon blij met de run! Bij het terugbrengen van de Backdraft naar het rennerskwartier kreeg John door speaker Erik van Oosterhout ook nog even de microfoon onder zijn neus geduwd. John nam de gelegenheid om niet alleen te laten blijken hoe blij hij was met de run maar vooral ook met de ondersteuning die het team krijgt van allerlei kanten en zeker ook waardering voor de organisatoren die het voor elkaar hebben gekregen om een wedstrijd te organiseren. Nu wordt het een kwestie van verder gaan op de ingeslagen weg, proberen de juiste balans te gaan vinden in de afstellingen, vooral van bandenspanning en wielsnelheid en vooral ook mooie runs maken. Het is nog even de vraag of we dit jaar nog een mogelijkheid krijgen om op de baan te komen. Tot dusver was het in ieder geval een bijzonder jaar (understatement van het jaar nominatie), met een paar ‘downs’ maar gezien de omstandigheden vooral ook ‘ups’. Dus zijn wij blij? Echt wel!!  

Ja! En eh…. ja, toch echt wel! Afgelopen zaterdag was het tijd voor onze thuiswedstrijd, nou ja, heel-erg-in-de-buurt-wedstrijd, organisatie Bakel had het voor elkaar gekregen om ene wedstrijd te organiseren, mét publiek, net als vorige week in Montfoort beperkt tot 750 personen. Als team helpen we al jarenlang met wat hand- en spandiensten op de wedstrijd in Bakel, dit jaar werd met wat geregel in de laatste weken zelfs onze eigen klasse nog aan het programma toegevoegd. En zo werd de dag dus mooi gevuld, eerst de organisatie meehelpen met allerlei zaken in goede banen te leiden en daarna zelf de baan op. De Mini Unlimiteds stond als laatste klasse op ‘Baan 2’ op het programma. Het was in de voorgaande Farmstock klassen al wel opgevallen dat de grip in de eerste meters wat minder was, voor die zwaardere jongens een kleiner probleem dan voor ons als lichtgewichten. Daarop werd besloten om de start 10 meter op de schuiven, kwestie van vooral de bordjes verzetten voor iedereen die toekijkt, de gereden afstand wordt per slot van rekening gewoon met laser gemeten. Over meten gesproken, nog voordat de Backdraft de baan op kwam was John al de 50 gepasseerd, een viertal dagen eerder had hij Abraham gezien. Een kleine mijlpaal, weer wat ouder en hopelijk zeker ook na de run weer heel wat wijzer.

Backdraft stond een heel eind naar onderen op de startlijst, John had de quad waarop hij eerder nog rondreed ingeruild voor de trekker, Herman had het aansturen van de sleeptrekkers voor de deelnemers ingeruild voor de startmotor om de Meteor aan te slingeren en Anita had de ingang van het terrein ingeruild voor een plaatsje achter het hek, een eind voorbij de 50 meter (in Montfoort stond ze aan het begin van de baan…. en ging de Backdraft ook niet veel verder.) Bertie en Niek waren in hun gewone doen bezig (geweest) om de trekker in goede doen voor de sleepwagen te krijgen. De run zelf was er eigenlijk wel eentje bijna uit het boekje met een paar verkreukelde pagina’s aan het eind…. De motor pakte prima op, geen enkele klap verkeerd, alleen nog steeds wel wat onbalans tijdens de run waardoor de neus op een gegeven moment iets te hard neerkwam. Zelfs de slee onder de vooras (die er voor moet zorgen dat het chassis niet in de baan hapt) brak daardoor af en ging zonder genade helemaal onder de No Mercy sleepwagen door… het rechter voorwiel stond ook niet meer helemaal uitgelijnd naar ja….. verder…in ieder geval heel ruim de 50 gepasseerd met trekker en sleepwagen! Gewoon heel erg tevreden, de hendjes de lucht in! Echt wel! Oké, er zijn nog wel een paar uurtjes nodig in de werkplaats om de schade te repareren en nog wat denkwerk om uit vinden wat er nog aan afstellingen gedaan kan worden om de trekker nog iets stabieler de baan over te krijgen, maar hoe dan ook, een aantal seconden ouder en weer wat wijzer geworden, je bent nooit te oud om te leren. Komende zaterdag gaat de reis naar Alphen, een kleine slinger iets meer naar het westen in Brabant, voor helaas alweer de laatste (?) wedstrijd van het korte seizoen.

Vorige week begonnen met “Jaaa!”, nu even “Tja”.
Oké natuurlijk heel blij dat we weer gas konden geven, afgelopen zaterdag mochten we richting Montfoort waar de organisatie van de PJGU Zuid West Utrecht het voor elkaar had weten te krijgen om een wedstrijd te organiseren. Organisaties die iets organiseren klinkt logisch, maar het is de afgelopen tijd toch wel duidelijk geworden dat het zeker niet gewoon is. Grote dank dus dat zij het voor elkaar hebben weten te krijgen en zelfs met publiek, zij het qua aantal beperkt tot 750 man/vrouw/personen. 
Wat dat betreft alles prima in orde. Iets wat niet kon worden gezegd over onze run ter plekke. Na de runs in Made een paar kleine dingetjes aangepast om zo een stap vooruit te kunnen maken (of op zijn minst mini stapjes), banden, trekhaak, brandstofsysteem, niet veel, een paar kleine dingetjes, maar alles bij elkaar wel teveel bleek al gauw. Na slechts 4,29 meter ging het al mis bij het brandstofsysteem en was het over en uit helaas. Maar goed, de tegeltjeswijsheid ”Alle verandering is geen verbetering” waar gemaakt, in de korte afstand toch veel geleerd, terug naar Veghel en terug naar oude instellingen. En dan over twee weken, op 28 augustus weer vooruit naar de volgende wedstrijd in de spreekwoordelijke achtertuin, een stukske verderop in Bakel.