2025 Backdraft 02 Langedijk

Nadat in het vorige verslag met het team slechts een paar meter de deur uit zijn gegaan was het afgelopen zaterdag tijd om een flink eind buiten Veghel te gaan kijken. 

Op pad naar Noord-Holland om in Langedijk aan te gaan haken op deze eerste wedstrijd van de competitie. Een dag met best wel gemengde gevoelens. 

Ruim op tijd vertrokken, ruim op tijd aangekomen in het ruime rennerskwartier en aldaar alles voor de eerste keer uitgeladen en geïnstalleerd. Met koffie/thee en cake ter versterking ons voorbereid en af en toe iemand gewezen op de bijzondere vermelding op de spatborden. ‘Mam bedankt’ als eervolle vermelding voor de moeder van Herman en John die begin dit jaar is overleden. Indertijd na het overlijden van Pa werd hij ook op dezelfde manier bedankt, de familie die vroeger gezamenlijk als White Horse supporters wedstrijden bezocht, de ouders die mede verantwoordelijk zijn dat de Backdraft aan het 26eseizoen is begonnen.

De wedstijd begon alvast goed op de weegbrug, trekker en rijder bleken mooi onder te limiet te zijn. De baan bleek een uitdaging te vormen voor een heel aantal deelnemers, wij mochten als 6e in de klasse de baan op. Speaker Ruben Fortuin besteedde vooraf nog aandacht aan de speciale stickers en het verhaal erachter. Bedankt Ruben, heel gewaardeerd. Helaas bleek bij het aanhaken dat de trekhaak niet goed zat, de bout waarmee deze aan het frame is bevestigd bleek los te zitten. De keuze was eenvoudig, zes plaatsen opschuiven en de constructie weer in orde maken. Daarbij kwam meteen ook hulp van buiten het team, zo ging Gert-Jan van der Laan (Exception) zonder problemen in de weer met sleutels, bout en moer terwijl we zelf weer ‘gewoon’ de trekker konden klaar maken voor een nieuwe run (aftanken, controleren, et cetera.). Bedankt! 

Met een aantal onstuimige runs van voorgangers in gedachten al wel gekozen voor een veilige lage afstelling van de trekhaak, deze bleek op het moment met de constructie nog wat lager uit vallen dan misschien gewenst maar vooruit. Gewoon maar eens gas geven en kijken wat de motor zou doen, meters maken en data verzamelen. Dat ging eigenlijk tot tevredenheid, de Meteor liep prima en ondanks het ontbreken van balans ging het prima vooruit. Alleen ging het mis aan het eind van de run. Bij de koppeling van de retour van de meteringvalve lekte methanol waardoor brand ontstond wat in het daglicht echter slecht te zien was. Met water is in eerste instantie de brand vooraan geblust, iets later bleek het echter ook achteraan de motor nog te branden. Afgezien van wat schade doordat John met kracht de slang vanaf het linker kleppendeksel weg rukte lijkt het op het eerste oog nog mee te vallen maar er zal nog verder in de motor gekeken worden naar oorzaak en gevolgen en er zal worden nagedacht over de oplossing. De koppeling in kwestie was na de kleine verbouwing en het vernieuwde inlaatsysteem iets verder naar voren gekomen en als misschien toekomstig probleem voorzien maar dit was wel erg snel, daar zal zeker aandacht aan besteed moeten worden. Nog wel twee weken tot de volgende wedstrijd maar al met al zeker genoeg te doen. 

De rest van de klasse leverde een enerverende strijd op met een aantal onstuimige runs waarbij Vampire het slechts wegkwam door half op zijn zij voor de sleepwagen te eindigen. Bovenin de klasse ging de overwinning overtuigend naar Toplenzen Lambada, met Let’s Try en Top Dog op een verdienstelijke tweede en derde plaats. 

Na een warme maaltijd was het voor ons tijd om in te laden waarbij John zijn knie nog even pijnlijk in aanraking liet komen met de startkar, met nog een paar uur sturen voor de boeg ook geen pluspunt. Tja, al met al een enerverende start van het seizoen dus. Maar vol goede moed nu verder aan de slag om de trekker weer klaar te maken voor Loerbeek over twee weken. 

Houdoe

Het eerste teamuitje van 2025 is weer achter de rug, lekker dicht bij huis, zo’n 10 meter. 

De laatste zaterdag van maart is de trekker weer de werkplaats uitgekomen om de Meteor voor de eerste keer te starten. Vorig jaar gebeurde dat qua datum een dag later dus heel mooi op schema. 

Met een enerverende winter achter de rug hebben we in diezelfde tijd toch weer de hele motor uit elkaar gehaald, gecheckt en met een aantal verbeteringen in elkaar gezet. De koppen zijn gevlakt, de inlaat is aangepast.

Of de aanpassingen echt gaan werken weten we pas als het gas open gaat op de baan, het starten nu was vooral om te kijken of de Rover überhaupt wil starten natuurlijk, of we niets iets vergeten zijn, de motor lekker draait, dat soort dingen. En ja, als extra bonus om de hele club bij elkaar te hebben. Na een paar bakken koffie werd de trekker rond 10 uur naar buiten gerold.    

Nadat de brandstof zijn weg had gevonden gaf de V12 de eerste klappen, de motor liep lekker, er waren alleen een tweetal hele kleine lekkages die met een paar sleutels en een dopje opgelost konden worden. Eén blokkade was het blok dat achter het achterwiel lag , prima op zijn plek totdat de trekker wél iets verder naar achter moest rollen. De koppeling deed het daarna ook goed en ja, blijkbaar klonk het geluid van de V12 voller dan voorheen. 

Enige sleutelwerk betreft nu de afstelling van de gaskabel, doordat de gasklep ietsjes verder naar voren is gekomen is de afstand tot de gashendel groter geworden en bleek de hendel wat lastig te bedienen. Hooguit en paar sleuteltjes en een paar minuutjes werk. Rest daarna nog het afmonteren, afscherming, beplating naast de motor en achterop de trekker. En dan zouden we klaar moeten zijn voor het 26e seizoen. Jubileumjaar + 1, maar sowieso toch een bijzonder jaar. Bijzonder dat gewoon weer onze speciale hobby kunnen uitoefenen.

Een blik achter de nu weer gesloten garagedeur kan worden geworpen op de Open Dag op 19 april van 14 tot 17 uur, Rembrandtlaan 3️⃣8️⃣, Veghel.

Houdoe!

“Uit de hand gelopen hobby”… 

De titel van het artikel 25 jaar geleden in het Tractor Pulling Magazine, over de bouw van de trekker, nog voordat er ook maar een meter was gereden….

Afgelopen seizoen het 25e jaar Backdraft, nog steeds heel lekker stapje voor stapje weer iets verder uit de hand aan het lopen. Maar nog steeds zonder al te gekke dingen te doen.

Alhoewel, geen gekke dingen, we doen nog steeds mee met de Rover Meteor, met een V12 in een klasse met vooral grote V8 motoren, dat is op zich ook al best gek misschien. En met die V12 hebben we afgelopen seizoen dus weer wat stapjes vooruit gezet. Oké, de wedstrijd in Eext was even een stap terug, foute inschatting van de omstandigheden maar tja, een mens is nooit te oud om te leren. 

Een hoogtepunt dit jubileumseizoen was natuurlijk dat we in Made ‘gewoon’ in het rennerskwartier achter de hoofdtribune mochten staan. Even de veters goed strak en niet naast de schoenen gaan lopen. Nou ja, dat laatste net zoals anders dus… Een ander bijzonder stapje afgelopen jaar: de geboorte van Melle, zoon van teamlid Niek en Karin. Nog even niet rondstappend in de werkplaats maar ook zonder mogelijk werkplaatsbezoek toch bijzonder en waardevol.

Verder dit seizoen vooral heel lekker meegedaan op ons niveau in de klasse, een heel aantal mooie runs gemaakt, blij dat wat we af en toe uitdokteren blijkt te werken. Blij met de waardering die we daarvoor krijgen, de blijdschap die na een goede run onder de helm vandaan komt helpt daar zeker wel aan bij maar toch..  Het enthousiasme van de commentatoren, die duimpjes omhoog langs de baan, het applaus, de waardering van de concullega’s. Bloemen en bekers zijn er voor ons niet bij maar dit met het team voor elkaar kunnen krijgen, nog steeds na zoveel jaar.. heel erg blij mee.  

Met dank natuurlijk aan de organisatoren op wiens wedstrijden we gas mogen geven, aan de NTTO en de functionarissen die alles in goede banen en op goede banen weten te leiden en vooral daarbij dank aan de bemanning van de No Mercy 3.0 die ons steeds weer enthousiast tot stilstand weet te brengen. En dank aan iedereen die ons ondersteunt, alle sponsoren op allerlei vlakken die ons ook al zo lang bijstaan, iedereen die ons op wat voor manier dan ook helpt, door belangstelling, een duwtje in de rug, alle hulp. Zonder die steun redden we het niet. En uiteraard bijzonder trots dat wij het al zo lang vol weten te houden.

Ondertussen is de barbecue weer afgekoeld na een klein einde-seizoen/jubileumfeestje. Nu weer wat meer rust, tijd om groot onderhoud uit te voeren oftewel de complete trekker demonteren. En verder uitvinden wat we nog kunnen verbeteren en de al gemaakte plannen proberen uit te voeren. Op zoek naar gewichtsbesparing, een nog betere afstelling van de Meteor, proberen alle verzamelde data daarop los te laten. En aan de slag met nieuwe banden, een paar maanden terug al opgehaald bij de familie Boer. Onze grote supporter Pepper (Corgi) heeft gelukkig geen problemen met de banden uit de Bobcat stal. Zonder gekheid, het op de baan krijgen van het vermogen is gewoon heel belangrijk en we hopen hiermee letterlijk verder vooruit te kunnen gaan. 

Vooruit in ons 26e jaar met de hobby. 

Hopelijk wordt het in 2025 toch ook weer gewoon een feestje om mee te kunnen doen.

Houdoe!

Tja, en dan dat stukje nieuwe techniek. Thuis al wel de ontsteking kunnen testen en dat werkte. Qua afstelling al wel iets meer brandstof gegeven (betere vonk, meer brandstof >> meer vermogen) Verder de motor nog niet laten lopen tot in het parc fermee tijdens het warmdraaien maar dan staan er nog wat anderen om je heen ook geluid te maken… maar wat er gevoeld en wel gehoord werd gaf een goed voorgevoel. 

Starten ging wel een beetje anders, brandstofkraan vergeten open te zetten helpt ook niet echt… Afijn, eenmaal op de baan bleek de motor prima te presteren, de trekker werd wel een beetje instabiel dus weer even wat terug gehaald, dit herhaalde zich nog een keer. Niet helemaal voluit de baan over misschien, maar wel vol vertrouwen de winter in. 

Het wordt nu wel weer een kwestie van dit vermogen op de baan krijgen, met twee maal ronde stukken rubber proberen een band met de baan op te bouwen of zo. Met speaker Erik van Oosterhout naast de baan natuurlijk na de run weer even een aangenaam vraaggesprek over hoe en wat. 

Overigens bleek Exception in de onderlinge strijd om de ‘Best of the Rest’ beker een geheim wapen in te hebben gezet. Niet met een van de gebruikelijke rijders Mark of Gert-Jan maar Lieke Willems achter het stuur en de gashendel. Zij rijdt normaal met de Trackpointer Blue Thunder superstock dus pk’s is ze zeker wel gewend. Maar dan met zo’n Mini Unlimited…. nou ja, waar de heren vaak stoppen op de plek waar teamcaptain Luink langs de lijn staat ging zij nog gewoon meters verder. Je moet het maar even doen. Hoe dan ook, de voorsprong die ze al hadden werd nog wat vergroot, maar… die is weer minder groot dan vorig jaar! Natuurlijk de hartelijke felicitaties aan Team Exception! En felicitaties aan de Vampire met het behalen van het Nederlands Kampioenschap, de strijd met The Riddle werd ook pas in Alphen beslist.

Tegen 22 uur weer de reis naar Veghel aanvaard. Thuis nog wel even wat data gecheckt, de verbranding blijkt echt beter, het voorzien van de turbo’s van de lucht wordt blijkbaar een volgende uitdaging. Maar die (brandvertragende) handschoen gaan we zeker oppakken.

 Al 25 jaar bezig en we gaan nog even door….

Houdoe!

Het uitzicht werd later wel wat belemmerd door een groot aantal standaarddeelnemers in het weiland naast ons maar dat mocht de pret zeker niet drukken. De bus werd nog even opnieuw gestart waarbij de storing was verdwenen en na overleg besloten om na afloop gewoon terug naar Veghel te rijden. 

Al snel na uitladen en installeren was er aanloop voor koffie, cake en/of gewoon gezellig buurten, werd er hier en door onszelf een rondje gelopen voor de gezelligheid, nieuwsgierigheid of wat dan ook en uiteraard werd ook de Backdraft weer verder klaar gezet voor de wedstrijd. 

Na twee Farmstock klassen en de Limited Super Stocks kwam de Mini Unlimiteds als vierde klasse op de baan met ons als achtste deelnemer op de startlijst. De No Mercy functioneerde gelukkig weer vlekkeloos en de afstelling daarvan was prima. Met de onstuimige run in Eext in het achterhoofd toch maar besloten voor een wat veilige afstelling van de trekhaak. De start ging prima, op een gegeven moment werd de trekker alleen wel wat instabiel. Op dat moment het knopje op de gashendel ingedrukt waarmee de timing van de ontsteking van de Meteor wat terug wordt gepakt en het vermogen even iets terug gaat. Met weer een stabiele Backdraft de knop weer los gelaten waarna het heel lekker verder ging naar een hele mooie afstand van 91,05 meter. Op dat moment goed voor een vierde plaats maar dat was maar tijdelijk, er gingen er nog een heel aantal overheen waardoor we uiteindelijk twaalfde werden. Maar 12 is een heel mooi getal en sowieso was de blijdschap niet tijdelijk, die was blijvend! Gewoon weer een hele fraaie run, buitengewoon blij dat we ons weer zo van onze beste Brabantse kant hebben kunnen laten zien. 

Na afloop met het oog op de terugreis besloten om wel snel de maaltijd in teamverband te nuttigen en op pad te gaan naar Veghel. De storing kwam helaas weer snel terug, opnieuw starten hielp ook maar kort maar door flink wat van links naar rechts en terug te sturen de sensoren toch het idee gegeven dat het allemaal wel goed ging. Het werd voor John wel een lange run waarbij hij meer moest sturen dan in alle ritten dit seizoen bij elkaar opgeteld om over de runs op de baan maar te zwijgen. 

Gelukkig zo verder nog best goed Veghel weten te bereiken. Nu weer verder met gewoon onderhoud en bedenken wat we misschien voor de laatste wedstrijd nog kunnen gaan doen, de laatste zaterdag van augustus mogen we nog een keer gas geven in ons eigen Brabant, in Alphen om precies te zijn. 

En, met alle mooie ervaringen van dit seizoen draaien er ondertussen ook al radertjes voor het volgende jaar. Maar daarover later misschien meer.

Houdoe!